"GOOD MORNING PASSENGERS OF JET AIRLINES.WELCOME TO PHILIPPINES!HOPE YOU ENJOY YOUR TRIP IN HERE!MABUHAY!"Sabi nung flight attendant.
*hikab* Nagulat ako dun ah.Sayang gusto ko pang matulog.Oh well,nandito na pala ako sa Pilipinas.Lumanding na yung eroplano sa NAIA.Bumaba na ako At papunta sa waiting area.
Tch.as usual pinagtitinginan na ako ng mga tao.Problema nila?tusukin ko ng tinidor ang mga mata nila eh!.Hinihintay ko ang magsusundo sa akin ng biglang nag-ring ang cellphone ko.
"What?"hehehe,sorry wala akong manners alam ko namang tatawagan ako nina D--
("KYAAAAAHHHHHH!!!NAKARATING KANA THORN??")Hayy..sabi ko na nga ba sina Des, Shane at Gail ang tatawag eh.Mga gangmates ko.Nalilito ba kayo dahil tinawag nila akong thorn?Yun kasi ang codename ko eh .Senya kung di ko nasabi.At take note sabay sabay sila nagsabi nun kaya mas lalong pinagtitiniginan.
"Shhhhh..your shouting, guys pinagtitinginan na ako dito"
("Oh,edi okay.Para lalo silang mabighani sa kangandahan mo")sabi naman ni Gail
"Tss,bolera"
("Totoo kaya yun!!Nakarating kana ba??")tanong ni Des
"Yeahhh,gonna hang up guyzz,pakamusta nalang diyan kay Mike ha? Miss ko nayun."
("Tss,mas inuna mo pa si Mike.habang kami ang tumawag sayo *sobs*)sabi ni Shane sabay fake sobs.
"I'll hang up na guys!"
("OKAY! BASTA YUNG PASALUBONG NA--"hindi na natuloy ang sasabihin nila kasi pinatay ko na ang phone ko.Nandiyan na kasi ang sundo ko.
Binigay ko na sa driver ang aking mga baggages at sumakay na.Miss ko narin to.It's been 10 years since huli kong tapak dito.hindi talaga to nangyari kung hindi dahil sa kanya.Siya ang dahilan king ba't ganito ako.Kung pinairal niya lang ang pride niya sana sama-sama pa kami ngayun.Hindi pa ako galit sa kanya.At Higit sa lahat ..hindi ako magiging ganito.
Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha ko.Kasabay nun binuksan ng driver yung kotse at nakita ako sa ganitong sitwasyon.
"Okay lang po ba kayo ma'am?"tanong niya nang sinseridad.
"Yes I am.Pakipasok nalang ng gamit ko at pakilagay sa sala.I need to occupy my room. Pagod ako."sabi ko at dali daling lumabas ng sasakyan.
Floods of tears are rushing down my face.Hindi ko akalain na ganito pala ang napakalaking epekto niya sa akin.I wish not ever HER presence existed.
--------
Wew tapos na yung chapter 2 sa editing.:-)
