Library No.2

Library No.(2) (1)

(Unicode)

Hanchangကျောင်းတော်ကြီး........

ကိုရီးယားနိုင်ငံရဲ့အကောင်းဆုံးကျောင်းတွေကထဲတစ်ကျောင်း

ထူးချွန်ကျောင်းသား ဆိုးသွမ်းကျောင်းသား များလဲစုံရာကျောင်း......

ပညာရေးမှာထူးချွန်ရင်​ဖြင့် scholarship ဖြင့်အလကားတတ်လို့ရသလို.......

ပိုက်ဆံချမ်းသာရုံဖြင့်လဲတက်နိုင်
သည်........

ကျောင်းဝင်းထဲရှိသောနေရာများ သူ့နေရာနဲ့သူလှပလျက်.........

သစ်ပင်ကြီးများစိမ်းစိုပြီး ပန်းချီကား
ဆန်စွာလှပလျက်.......

သို့သော် တစ်နေရာ....ထိုတစ်နေရာထဲ
သာအထီးကျန်ဆန်.....ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသလိုနေရာကြီးတစ်ခု.....
ထိုနေရာကြီး.....

လွန်ခဲ့တဲ့၂နှစ်မှစ၍ထိုအခန်းရှေ့ဖြတ်
တိုင်း....တစ်ဦးမဟုတ်တစ်ဦးကြားရသောငိုသံ ဒါမှမဟုတ် အကူညီတောင်း
သံ.......

တစ်ခါခါလဲဆိုးဆိုးဝါးဝါးခြောက်လန့်
မှုများကြုံတွေ့ရတတ်သည်......

အဲ့ဒါကတော့ ပိတ်ထားတာ၂နှစ်ရှိပြီ
ဖြစ်တဲ့

Library No.2

.....

မနက်နေရောင်ခြည်ကမ္ဘာပေါ်ကို
ဖြန့်ကျက်ပြီးနောက်...မနက်ပိုင်းတာ
ဝန်တွေကိုထမ်းဆောင်ဖို့ အလျှိလျှိလူ
သားများ နိုးထလျက် ကိုယ်စီတာဝန်
ထမ်းဆောင်ကြသည်.....

ထိုထဲမှာhoddieအပြာရင့်ကိုဝတ်ကာကျောပိုးအိတ်တစ်ဖက်လွယ်ပြီး
နားကြပ်တပ်ကာ တစ်ယောက်ထဲ
လမ်းကိုအေးဆေးလျှောက်နေသော
လူငယ်တစ်ဦး........

ခေါင်းစွပ်ကိုပါစွပ်ထားတာကြောင့်မျက်နှာကိုမမြင်ရပေမဲ့ သွားလာလှုပ်
ရှားပုံအရ သူသည် အရာရာကိုဆုံးရှုံး
ခဲ့ဖူးသောဖြစ်ရပ်ကိုကြုံခဲ့မှန်းသိရသည်.........
ကာလမ်းကူးခါနီး မီးပွိုင့်ကိုလှမ်း ကြည့်ဖို့ ခေါင်းမော့လိုက်တော့ ပေါ်ထွက်
လာတဲ့ ညိုးငယ်နေတဲ့မျက်ဝန်းကြောင့်
သေချာပါသည် ထိုလူသားသူ၏ကမ္ဘာကြီးဟုသတ်မှတ်ထားသောအရာကိုဆုံးရှုံးခဲ့ဖူးသည်........
.
.
.
.
.
.
သူကျောင်းထဲဝင်လာတော့ အာလုံးက
သူ့ကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်.....