Gördüğüm manzara beni deliye çevirmişti.
Abim ve Sanem'in yüzü kanlar içerisinde idi.
Dilan:Abiii!
Ses çıkmıyordu.
Sonra ikisinide sarstım.
Ne yapacağımı bilmiyordum.
Ambulansı mı aramalıydım?
Sonra abim gözlerini açtı.
Can:Ne bağırıyorsun sabahın köründe Dilan ya?
Üzerini gösterdim.
Kahkaha atmaya başladı.
Can:Dün siz uyuduktan sonra Sanem ile dışarı çıktık.
Patates kızartması ketçap la yedik
Üstümüze bulaşmış.
Çok yorgun olduğumuzdan üzerimizi değiştirmeyi unutmuşuz.
"Korkma sen " diyerek bana sarıldı.
Sanem ise bize bakıyordu.
Sonra üçümüz sarıldık.
Artık resmen bi aileydik.
Gizem:Aa!bensiz mi sarılıyorsunuz?
Diyerek o da bize katıldı.
Sonra hep beraber kahvaltı yaptık.
Gizem ile ben,Aşıkları yalnız bırakmak için Üst kata çıktık.
Can'dan
Dilan üstümüzdeki ketçapları kan zannetmişti.
Sonra durumu düzelttim.
Şimdi ise son dersleri hallediyorduk
Karşıma o gün kafeye arkadaşlarıyla gelmeseydi bugün bu halde olamazdım.
Sanem benim sevgili kahramanımdı.
Güçlü değil ama pes etmeyen-me yaşarsak yaşayalım-bir kahramandı.
Dersleri bitirdik.
Artık eve gitmemiz gerekiyordu.
Ama hava tekrar bozmuştu.
Yukarı kata seslendik ama Dilan ve Gizem'in sesi gelmiyordu.
Sanem ile birlikte yukarı kata çıkarken;
Sanem:Ah!
•••
Gene güzel bitiş.
Nasıl buldunuz?
Sanem sonda neden inlemiş olabilir?
Dilan hakkında ne düşünüyorsunuz?
Sizi seviyor bu yazar.
Sınır:13 oy(13.de bölüm gelecek)
İyi okumalar Canem'ciler
