KABA ÇOCUK

ACI

Yatağımda güzel güzel uyurken, annemin güçlü çığlığı ile yerimden sıçradım. Pembe pijamalarım ve yandan bağlamalı saçım ile, korkarak annem ve babamın odasına gittim. Gitmemle babamı yerde görmem bir oldu. Arkada siren sesleri, önümde ağlayan annem, şok içinde babama bakan ben.

     Siren sesleri git gide yakınlaştı ve ben babama daha dokunamadan, ambulans çoktan girdi içeri. Yerde yatan babamı kaldırdılar ve onu sedyeye koydular. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Üstüne beyaz örtüyü örttüklerinde her şeyi anlamıştım. Babam ölmüştü evet babam ölmüştü.
-30/06/2018 saat : 9.08

    Babamın ölümünden sonra hayatımız çok zor geçmeye başladı. Annem hiçbir şey yapmıyor, sadece yatıp uyuyordu. Ben ise tüm işleri yapıyorudum. Üç ay o üç koca ay bana zülum gibi gelmişti.
    Üç ayın sonunda Annem ve ben Ankara'ya taşınma kararı aldık. Istanbul'da ki tüm babamla olan anılarımızdan kurtulmak istedik ki bence iyi bir karardı. Annem fransız öğretmeni olduğu için de rahat bir şekilde fransız okulundan burs kazanabilirdim.
    
     Bavullarımızı hazırlayıp yola koyulduk annem ve ben. Babamın ölümünden sonra finansal açıdan da zorluk çektiğimiz için otobus ile gitmeye karar verdik. Terminale vardığımızda arkama son bir defa baktım. Her şeyim hayatım arkamdaydı. Öyle hissediyordum. Tüm eski arkadaşlarım anılarım...
   Ben böyle derin derin dalarken annem çağırdı. "Çabuk ol İpek Çilek, geç kalacağız. O kafandaki pembe tacı da çıkar çok cocuksu duruyor." Anneme göz devirdikten sonra pembe tacımı daha da dikleştirip otobüse yerleştim. Hıh kimse benim pembe tacıma laf edemez.

      Otobüste hiç beklemediğim bir olay yaşadım. UYUDUM. Evet uyudum. Gözümü açtığımda ise Ankara'daydim. Otobüsten indiğimde bile hemen hissettim buranın çok farklı ve daha kasvetli bir havası olduğunu. Herkes siyah deri ceket ve siyah deri botlar giyiniyordu. Yani benim yaşımdakiler. Ben ise annemin gençliğinden kalan mavi çiçek desenli elbise ve pembe tacımla resmen aralarında parlıyorudum.
Çok korkunç bir yere düşmüştüm..

Birkez daha annemin bağırması ile evimize yol aldım. Evimiz Ankara'nın belirli bir bölgesi olan dikmendeydi. Her yere yakın bir yer olduğu için annem burayı seçmişti. Evimiz sıradan gayet normal bir evdi. Eve varıp ev işterini hallettiğimizde saat çok geç olmuştu. Yarın okulum vardı o yüzden gidip yatmıştım.