Fight For War

FRIENDS WITH BENEFITS

-ჰარი,კარგად დაიმახსოვრე,ჩვენი ხმა ვერავინ უნდა გაიგოს თუ არ გინდა იმაზე ბევრად  ადრე დავიხოცოთ, ვიდრე ბედს აქვს განსაზღვრული.-ვეუბნები ჰარის მას შემდეგ,რაც მარჯვენა კართა კრებისკენ მიმავალ ერნსა და მის ფინიებს უკან ავედევნეთ.
-მინდა შეგახსენო,რომ შენი დღის განრიგი ისე გავარკვიე და უკან დაგყვებოდი,მხოლოდ ორჯერ შემნიშნე,ისიც ჩემი ინიციატივით,გირჩევ შენ იყო ფრთხილად,აშკარად უფრო გჭირდება.-ძლივსგასაგონად ჩურჩულებს ჰარი.
როგორც უკვე აღვნიშნე და თან,არა ერთხე,ერნი ნაბიჭვარია,რომელმაც ფულისთვის სული უკვე დიდი ხანია რუსებს,იგივე ეშმაკებსა და ავაზაკებს მიჰყიდა. ერნთან ერთი თუ ორი წლის წინ მომივიდა საკმაოდ სერიოზული შეტაკება,ჯერ კიდევ მაშინ,როცა რუსთა ჭაჭანება არ იყო ლონდონის არც ერთ რაიონში. მიუხედავად უდიდესი უთანხმოებისა ჩვენს შორის,იყო პერიოდი, როცა მას დეივიდი დაეხმარა და სიკვდილს რამდენჯერმე გადაარჩინა,თუმცა მისი არაკაცობა საზღვრებს გასცდა და ფულის,ქონების კიდევ ათასი ჭუჭყის გამო დეივიდი მოაკვლევინა. მხოლოდ დეივიდისგან ვიცოდი რომ ადამიანები ტოლერანტებიც იყვნენ,ზოგჯერ. ერთადერთი მაგალითი იმისა,თუ როგორი უნდა ყფილიყო ნამდვილი ადამიანი,დედაჩემის შემდეგ დეივი იყო და ისიც მარტივად გამომსტაცეს ხელიდან. რა თქმა უნდა,ცხოვრების დანარჩენს ჩემი თავის დადანაშაულებით განვაგრძობ,ჩემი ბრალია მისი გარდაცვალება და მანამ ვერ მოვისვენებ სანამ არ გავარკვევ მოტივსა და ზუსტ მკვლელს,ცხოვრბა რომ გავუნადგურო შემდეგში.
როგორც კი უახლოვდებიან კრების ადგილს მე და ჰარი ვჩერდებით და კარგ სამალავს ვეძებთ,ორმოში ვხტებით და შესაშური სიმშვიდით ვაგრძელებთ დალოდებას. ჯერ-ჯერობით,მხოლოდ ერნი და მისი რამდენიმე კაცია მოსული,ისინიც მიმოფანტულები არიან და პერიმეტრს აკონტროლებენ.
თქვენი აზრით,ჭუჭყიანი თეთრიდან ლამაზ ვარდისფრამდე რამდენი ნაბიჯია? რამდენი ესთეტური წიაღსვლაა საჭირო უვარდისფრესი ვარდისფერი უცისფრეს ცისფერს რომ შეერწყას? მოიისფროო,მომაწყვისფრო,მოჭუჭყო ღრუბელი რომ შეიქმნას,რამდენი ესთეტური ნაბიჯი უნდა გადაიდგას? საჩხუბრად განწყობილს,ღიმილი რომ გაეპარება,ასეთია ჭუჭყიანი ღრუბლიდან მალინისფერი სინათლეშეპარული,მზესგამოქცეული სხივის დანახვა. გათოშვამდე სიცივესთან ერთად,ცაზე ღრუბლების მთას რომ უყურებ და წითელ,მზისფერ ყვითელს რომ დაინახავ,ახლიდან დაბადების შეგრძნებას იწვევს. ბუნებრივი სიცივის სურნელთან შერწყმული მოელვარე მახვლგაკკრული ცა და მისი განუმეორებელი სურნელი.
-მოდიან.-მატყობინებს ჰარი და მეც ულამაზეს პეიზაჟს თვალს ვწყვეტ.გაფაციცებული გავცქერი გზას. ერთიმეორეს მიყოლებით მოაბიჯებენ ატალახებულ გზაზე ახალგაწმენდილი,თუმცა ტალახმიცხებული რუსული ტყავის ჩექმებითა და გრძელი პალტოებით. რამდენიმე წამით მათ ტყრადღებას აღარ ვაქცევ და ჰარის დაჭიმულ ძარღვებს ვუყურებ. თამამად შემიძლია ვთქვა,ულამაზესი არსებაა.
-ლამაზი ხარ.-ვეუბნები ჰარის და ისევ გზას ვუყურებ.
-ვიცი!-მიბრუნებს ჰარი უნარცისეს პასუხს და ტუჩის ბოლო უტყდება.
შემდეგი ერთი საათი ვუსმენთ დეივიდის მკვლელობის ზუსტ ამბავს,რომელსაც ერნის კაცი ყვება,თან ერთ- ერთი რუსი ჩინოვნიკისგან კომპლიმენტებს ისმენს და თავმომწონედ აგრძელებს ამაზრენ საქმიანობას. ჰარის ხელი ხელზზე აქვს მოჭერილი და ყველანაირად ცდილობს ჩემს დაკავებას,კარგად იცის,ოდნავ თუ მოდუნდება იმწამსვე გავიქცევი და ყველას თუ არა,რამდენიმე ნაბიჭვარს მაინც გამოვასალმებ სიცოცხლეს. რაღაც მცირედის იმედით კიდევ ერთხელ გავიბრძოლე მის მკლავებში.
-უბრალოდ შეწყვიტე უაზრო ფართხალი,ამით მხოლოდ ხმაურს იწვევ,მეტს არაფერს. ცოტა ხნით ვწყნარდები და ვცდილობ არაფერზე არ ვიფიქრო გარდა ერთისა,თუ როგორ გაბრაზდება დეივიდი მეც რომ მკვდარი დამინახოს მის გვერდით საიქიოში. ჩემდაშეუმჩნევლად იშლება მათი კრება და ნელ-ნელა იფანტებიან სხვადასხვა გზაზე. მე და ჰარი ისევ იმავე პოზიციაში ვართ,არც ერთი არ ვინძრევით. ბოლოს ჰარის ვუყურებ და ვგრძნობ როგორ იწყება ჩემს მუცელში შინააშლილობა და არეულობა. ორი წამი,ორი დაწყევლილი წამი ვხუჭავ თვალებს და ვგრძნობ როგორ მეჯახება ვიღაცის სახე სახეზე. დაუფიქრებლად ვწევ თავს უკან და მაშინვე ვიაზრებ რომ ჰარიმ მაკოცა.
-არამგონია სწორი იყოს.-ვეუბნები დაუფიქრებლად.
-არც ხალხის ხოცვა არაა სწორი,თუმცა ორივე დაუფიქრებლად ვაკეთებთ.-ვნებით სავსე თვალებით მიყურებს,ვხვდები,ან ახლა,ან არასდროს მეთქი და თავად ვიჩენ ინიციატივას.
-ჯანდაბას შენი თავი სტაილს.-მკაცრი ხმით ვამბობ,ხელებს ვითავისუფლებ და კოცნას ამ ჯერზე მე ვიწყებ. კოცონს ცოტა მოშორებულები,თხრილში,ტალახით სავსე თხრილში,ვნებიან კოცნებს ვუტოვებთ ერთმანეთს. უაზროდ ცივა,თუმცა ერთმანეთისგან წამოსული სიმხურვალე ყველაფერს ფარავს.
ჰარი აუჩქარებლად ინაცვლებს ფეხებშუა და ენას ჟინით ისვამს ტუჩებზე.
-გავიყინე!-ვეძახი მომთხოვნი ხმით და ვატყობინებ,რომ საკმარისია სინაზე.
-wildly?-მპასუხობს სასწრაფოდ.
-დიახ,თუ შეიძლება.-ჩურჩულით ვყვირი და მინდა სასწრაფოდ განაგრძოს დაწყებული საქმე. ჰარი არც აციებს,არც აცხელებს,შარვალსა და ტრუსს ერთის მიყოლებით მიწევს ქვევით და უკანალზე მჩქმეტს. მეც ვეჯაჯგურები მის შარვალს და არაამქვეყნიურად უზარმაზარ და გამაგრებულ ასოს ხელს ვკიდებ,ისიც ფხიზლდება და ჩემში სინათლის სისწრაფით შემოდის. თავიდან მის ზომასთან შეგუება მიჭირს,თუმცა თანდათან ყველანაირი ჩქმეტა სიამოვნებაში იზრდება და ხმამაღლა კვნესას ვიწყებ. აშკარაა ჰარიც ნირვანაშია და ბოხი,ღრმა ხმით ჩემს ყურთან ოხრავს. საბოლოოდ ორივე ჩვენ-ჩვენ წერტილს ვაღწევთ და ჰარი ჩემში ათავებს. რამდენიმე წუთი კვლავ ჩემშია,სანამ ორივე საბოლოოდ არ ვფხიზლდებით და პირველივე კითხვას მაყოლებს.
-ხომ არ დაორსულდები?-ვიღიმი და დასამშვიდებლად ხელზე ხელს ვუსვამ.
-ჩათვალე ჩემი ქოლესტერინი ჩემივე მცველია დამღუპველობასთან ერთად. -საბოლოოდ ტანსაცმელს ვიცვამთ და გზას ერთად ვადგებით. ჯერ კიდევ მეწვის რაღაც ფეხებშუა,თოთქოს სიარული მიჭირს,არადა ეს პირველი ნამდვილად არ ყოფილა.
-სარა,ამის მერე რა იქნება?-აშკარაა რამდენიმე ათეული წუთის წინ მომხდარზე მეკითხება.
-friends with benefits?- ვეკითხები უაზროდ და ვხვდები,რომ ახალ ერას ვიწყებ ამ სიტყვებით.
-დავიჯერო ამას კიდევ გაუძლებ?-ცინიკურად ვუყურებ და გზას ვაგრძელებ.
-აშკარად არ მიცნობ.- წამის მეასედში ვჩერდები და უკვე დასრულებულს თავიდან ვიწყებ.

-------
ხალხნო გთხოოოვთ,როცა ნახულობთ იქნებ დაავოითოთ ბარემ და დააკომენტაროთ? აი მართლა ძაააააან გთხოვთ,სუ სუ ცოტა მოტივაცია მართლა მჭირდება,იმედია ეს ცოტა მოდირთო თავი მოგეწონებათ.