Uzaklarda Bir Hayat

2.Bölüm

Ertesi sabah güzel bir güne uyandım. Ondan kurtulmuştum. Ama onun mis kokusundan kurtulamıyordum. O kadar güzel kokuyorduki. Ama o yoktu artık. Bugün arkadaşlarım beni ziyarete gelecekti. Neyse ki her şeyi yoluna koymuştum. Yataktan kalktım. Kapıya yöneldim. Kapıyı açtım. Merdivenlerden indim. Annem merdivenin kenarındaydı.
"Kuzum kendine gelmişsin."
"Evet anne geldim. Dinlenmek bana iyi geliyor."
"Arkadaşların salonda seni bekliyor."
"Yanlarına gittim bile."
Annemin yanından ayrıldım. Salona girdim. İçeride sessizlik öndeydi. Koltuğa oturdum. Pijamalarımı düzelttim.
"Kuzum nasılsın iyisin değil mi?"
"Evet iyiyim."
"Sana güzel bir haberimiz var. Bunu değerlendir istersen."
"Seni dinliyorum."
"Güzel bir tatil iyi gelecek."
"Tamam. Ben iyileşmek için gideceğim."
"Seni sıkmak istemeyiz. Biz gelmiyoruz."
"Peki yine karşıma çıkarsa?"
"Onu unut artık."
"Yapamıyorum kızlar."
"Kuzum o yok artık."
"Peki kızlar."
"Ayrıca nereye gideceğine karar verdik."
"Neresi?"
"Bodrum sana iyi gelecek. Eğer yine unutamazsan bu sefer yurt dışına çıkarsın."
" Olur. Ben odama çıkayım artık. Hem bavullarımı hazırlasam iyi olacak."
"Tamam."
Salondan çıktım. Merdivenlerden çıktım. Odama girdim. Yatağımın üzerinde ona sarıldığım tişörtüm vardı. Ve onun kokusu sinmişti tişörtüme. Kimse bilmiyor tişörtle uyuduğumu. O tisörtüde götürecektim. Bavulumu dolabımdan çıkardım. Tozlanmıştı. Neyse ki bana lazımdı. Fermuarını açtım. Başka bir bölmeye tişörtü koydum. Dolabımdan pantolonlarımı, şortlarımı, tişörtlerimi ve mayomu aldım. Bavula koydum. Ayrıca yanıma bir de günlük aldım. Orada olanları not alacaktım. Bavulumu hazırlamıştım. Sonrada kitap okudum. Okurken hep aklımdaydı o. Ne yapıyordu? Nasıldı? Çok merak ediyordum. Ama onu belki bir daha göremezdim. Onu özlemiştim. Ona bağlanmıştım resmen. Beni bir günde değiştirmişti.
Ama neyse ki kurtulmuştum. Bir yanda ona bağlanma duygusu var bir yandan kurtulma duygusu. Güzel bir roman okudum. Kitabı çalışma masasının üzerine koydum. Sonrada odamdan çıktım. Annem odamın önünde beni bekliyordu. Kafası eğikti. Yere bakıyordu belli ki. Bir yandan eliyle göz çevresini siliyordu. Kapıya baktım kapıda o vardı. Bana baktı bir süre. Bir şey diyemedim. Yine bulmuştu beni eve adımını atmıştı. Merdivenleri yavaş yavaş çıktı. Yanıma geldiğinde kokusunu duymaya başlamıştım.
"Bak yine seni buldum gördün mü?"
"Sen çıldırmışsın artık."
"Hayır çıldırmadım. Kokunu koklaya buraya kadar geldim. O kadar güzel ki kokun beni kendine çekiyorsun."
"Yeter."
"Yetmiyor benim için."
"Artık senden uzaklaşıyorum."
"Nereye gidiyorsun?"
"Sana söyleyemem."
"Peki söyleme. Cezanıda çek o zaman." Beni ittirdi. Odama girmiştim kapının kilidini annemin elinden aldı. Odama girdi kapıyı kapattı. Sonrada kilitledi. Yanlız kalmıştık. Kalbimin atışını hissediyordum. Elimi kalbimin üzerine koydum. Bir adım uzaklaştım. O bana yaklaşıyordu. Kaçacak yerim yoktu. Hiçbir şey yapamadım. Duvara yaslandım sadece. Bana yaklaştı.
"Nefes nefese kalabildik bak şimdi."
"Bu asla olmayacak."
Ondan kurtuldum. Kolunun aşağısından kaçmayı başardım. Odamın kapısını babam çalıyordu. Ama açamayacaktı. O gün akşam nasıl oldu anlamamıştım. İkimiz yatağa uzandık. Babam sürekli kapıyı çalıyordu. Ama o sessizliği oluşturuyordu. Ona sarılarak uyudum. Ertesi sabah kalktığımda. Yanımda olmadığını fark ettim. Yatağımdan fırladım. Odamın kapısıda açıktı. Merdivenlere baktığımda yoktu. Evin kapısıda kapalıydı. Odama geri döndüm. Komodinin üzerinde telefonum vardı. Telefonu elime aldım. Saat 08:15'di. Çok geç kalmıştım. Dolabımı açtım üzerime birşeyler geçirdim. Bavulla odamdan çıktım. Merdivenlerden indim. Evden çıktım. Evin önünde Derin ve Ayla vardı.
"Kuzum geç kaldın."
"Biliyorum kızlar daha yeni fark ettim. Çoktan gittim bile."
Bavullumla yürümeye başladım. Sokağın başında bir karavan vardı. Karavana yaklaştığımda bu onun karavanı olduğu fark ettim. Karavandan uzaklaştım ve bir taksiye bindim. Taksiyle havalimanına gittim. Arkadaşlarım bana bilet aldığı için sıra beklemedim. Uçağa yetişmeye baktım sadece. Uçağa bindim. Koltuğa oturdum. Uçağın camından dışarı bakmaya başladım. Bir yandan onu düşünüyordum bir yandan da ailemi . İçim rahat değildi. Sanki tatilde kötü şeyler olacak gibiydi. Hislerim o kadar kuvvetliydi ki. Sanırım bazı şeyleri tahmin etmek benim için kolaydı. Kafamı çevirdigimde hosteslerin bizlere bilgi verdiğini gördüm. Uçağın kalkmasına çok az kalmıştı. Bir hostes yanıma geldi. Ailemin aşağıda beni beklediğini söyledi. Koltuktan kalktım. Uçaktan çıktım. Yavaş yavaş merdivenlerden indim. Annem ve babam ağlıyordu. Onlar için üzücü bir ana şahitlik ediyor gibiydim. Yanlarına gittim. İkisine sarıldım. Annem çantamı tutuyordu.
"Kızım bunu unutmuşsun."
"Teşekkürler anneciğim. Dün akşam ne olduğunu bilmiyorum ama o gitmişti."
"Kızım kendine dikkat et. Oralarda biz olmayacağız."
"Tamam söz sapasağlam eve döneceğim. Buna tüm kalbimle inanıyorum."