Why can't you be mine?

Maldita in a holy place.

And because she was not use to the premises nangangapa pa lang siya sa kanyang mga ginagawa.  Wala siyang malapitan sa kanyang mga bagong room mate dahil alam niyang aloof ang mga ito sa kanya. She has that exotic beauty, has that fierce aura , ngunit kapag ngumingiti siya or tumatawa ay nagmamala anghel ang kanyang mukha which she seldom do. She wasnt used of smiling unless she was in the stage for pageant ramps.
Nasa library siya and she was with all the students, maluwang ang library coz it can accumulate them all. To her amaze marami pala silang lalaking school mate. Kahapon kasi when she arrived gabi na and she woke up late this morning na rason kung bakit may warning siya sa dean ng girls dorm. So heto siya sa library and kaninang lunch nila naipakilala na siya sa lahat ng students. She realized na private school ang school na yun. She feels like a freak dahil tingin niya sa mga tao sa paligod niya puro anghel and siya ang ang maldita, she feels like she doesnt belong.  Mula kanina pagkagising niya dalawa palang ang kumausap sa kanya after ng introduction sa kanya. Pangatlo ang dean na nagwarning sa kanya. She feels sleepy habang nagbabasa ng book. She is a bookworm pero dahil sa hindi siya sanay sa paligod and she wasnt in her comfort zone hindi niya naiwasang humikab. Hindi na din siya nakapag concentrate sa binabasa niyang libro about sa chuvaek-ek na di rin niya naiintindihan, dumagdag pa na nagbubulongan ang ilang lalakeng studyante sa  katabing table na dinig na dinig naman niya dahil sa may kalasan iyon and she knows she is the topic.
"Nakaka takot lapitan pre, parang d marunong ngumiti" bulong ng isa
" oo nga parang pasan ang mundo"  sabi nung pinaka matangkad sa kanila
" she is something" sabi nung may tsinitong mata
"Kahit na, she looks so fierce and parang nakaka intimidate lapitan, she seemed rich though" sabi ulit ng matangkad
Hindi niya napigilan ang kataray at humarap sa kanila while leaning on her own chair.
"Would you mind your own business? Your inside the library and your so loud" singit niya sa mga ito na nakataas ang kilay.
Lumapit ang librarian nilang si madam Danica and asked "is there a problem here Peds?" Tinanong nito ang pinaka matangkad sa kanila.
"Wala po madam."
"Ms. Jana next time keep your cool okay?"
At tumalikod na ito. First day palang niya sa school pero parang gusto na niyang umalis nalang at bumalik sa kanila. May natarayan na agad siya, but she doesnt care a bit.
May umupong magandang babae sa harapan niya at ngumiti sa kanya.
"Hi"
Tinitigan lang niya ito.
Bumoling ulit ito upang hindi madistract ang ibang nagbabasa. "Im carla. First year din katulad mo, thats pedrick jeremiah and Emil" turo nito sa kaninang maingay na grupo. "First yeart din"
Tiningnan niya ito at tumango.
"Taga saan ka jana?"
"Ilocos norte"
"Ah"
Yun at tapos ang usapan. Marahil ay naramdaman nitong hindi siya interesadong makipag usap dito kayat minabuting tumahimik na lamang.
After the bell, lahat ay nagsitayuan na. May tinalaga ba schedule ang school for the library hour at wala pwedeng lumabas ng library until the bell rang.
She sighed in relief.
"Natural na ba sayu ang pagiging masungit?"
Napalingon siya sa nagtanung. Si pedrick ang kanina'y sinungitan niya sa library.
She just looked at him and them pivoted to the other side.
"Alam mo dito sa school, you have to learn how to smile, how to mingle with other people and how to work with others" bigay information nito sa kanya kahit di siya nag tatanong. Sumunod pala ito sa kanya. Wala padin siyang imik.
"Working hour na. We have to work for one hour sa garden. Magpalit ka ng damit, yung pang trabaho."
She looked at him with wide eye, "working hour?"
Patanong niyang sambit.
"Yes, kaya akyat ka na sa dorm and we will start working in 10mins" sabi nito at unalis na. Marahil upang magpalit.
Pagpasok sa dorm, lunapit sa kanya si carla.
"Magbihis ka na sabay tayu bumaba" sabi nitong naka ngiti. Naramdaman niya na magaan ang loob niya dito. And for the first time since pumasok siya sa school na yun ngumiti siya ng buong puso dito. Laglag panga si carla na nakatitig sa kanya. Lalo naman siyang na concious
"Salamat ha. Sige wait at magbibihis lang ako"
Napansin niya na napatunganga ito. "Why?"
"Jana you should smile often, you look angelic, parang biglang nagtransform ang aura mo na fierce kaninang ngumiti ka." Bulalas neto.
Hindi kasi siya pala ngiti epekto na din ng mga naranasan niya sa buhay. Kung kayat binalik niya sa formal and fierce look ang expression ng mukha niya na kinadismaya ni Carla.
"Paki hintay nalang ako Carla, magbibihis lang ako" sabi niya rito na binigyan ng timid na ngiti.
And thanks to Carla na naging makulit na samahan siya because she began to familiarize things to do around the school. While working napansin niya na super busy ang lahat and there is always 1meter away sa mga girls to boys. Sobrang dami ng rules and she feels choked about it already while just thinking about ita. Ang lahat naka ngiti, walang nakikitang hapo sa mga ito kahit gardening at malawak ang ginawagawa. She thought on herself "how do they do that?"
While she felt pressured on the fact that she doesnt belong there? Has anybody felt the same on how she feels?