Why can't you be mine?

Giving a chance.

Hawak ang isang box ng cupcake, lumapit si Jana kay Pedrick na nakaupo sa gilid ng basketball court sa open building.  Iniabot niya ang dalang box kasama ang isang soda can dito. Mag isa si Pedrick nung time natin dahil kakatapos lang ng working hour at marahil nagpapahinga ang ibang students.
"Sorry"
Lumingon ito sa kanya. Bahagyang komunot and noo nito.
"Anu yan? Suhol?"
"No, peace offering" sagot niya na ngumiti ng konti
"And?" Tumaas pa kilay neto. Nuon lang niya napansin na gwapo ito . May makapal na kilay, matangkad ito sa height na 6'1" kung kayat naka tingala na siya dito dahil 5'2" lamang siya. Kaya nga madalas ang suot niya ng nagtataasang heels kapag rumarampa siya. Napansin din niyang mapula ang labi neto, may katangusan ang ilong at maputi ang complexion.
"I just wanna say sorry for everything. And if available pa yung offer mo na friendship, gusto ko sana i avail." Medyo napayuko siya dahil nahihiya siya sa inasal niya dito the past few weeks.
"How can i be so sure that this is not just another scheme?" Tanong nito.
"I came here coz i know i made mistakes. I've said sorry kahit alam kong nakakababa ng pride coz i was wrong and i offered peace offering kasi sabi ni carla sweets can melt someone's hardened heart" sagot niya sabay buntong hininga.
"What was that sigh for?"
"Coz i think my sorry is not accepted. Sige at least i tried. Thanks. Alis na ako. Sorry to disturb your peace." At tumalikod na siya. Nanlupaypay ang balikat niya dahil sa katotohanang, this was her first effort of saying sorry pero rejected pa. She wasnt use of saying sorry dahil iniisip niya dati na degrading ito. And her first try was a no-no to remember.
"Did i say i will reject your sorry?" Napatigil siya sa sinabi nito
Lumingon siya at nakitang nakangiti ito.
"Come back here"
"Does that mean I'm forgiven?"
"Of course, I've waited for this friendship you know"
Napangiti siya at akmang yayakapin ito ng maalala ang rules sa school.
"Oopps, hahaha"
"No rules for me. Wala namang tao. Come here" sabi nito at niyakap siya. Sandali lang ng yakap na yun ngunit naging napakahigpit.
"From now on, you'll be my best friend. I dont have best friends eh."
"Sa katarayan mo ba naman kasi may maglalakas loob bang lumapit sayo?" Buska nito. Mukha ngang tama ang ginawa niyang pagbibigay ng chance sa friendship na inooffer nito dahil ngayun palang naging magaan na ang pag uusap nila.
Duon nagsimula ang pagiging mag best friends nila. Bawat vacant period nila, sila ang magkasama at dahil may rules sa school, hindi sila makapag lapit ng less than 1 meter. Pero nagkakaroon sila ng bonding sa weekend kung saan pwedeng umuwi at lumabas ang mga students. At dahil malayo ang uuwian ni jana ay hindi siya nakakauwi sa kanila. Duon lang siya sa dorm ng weekend.
Dumating ang semestral break at naka uwi si Jana sa kanilang tahanan.
Isang bagong Jana ang sumalubong sa kanyang mga magulang. She went home, sa tahanan mismo ng kanyang mga magulang siya duniretso and showed her father she has changed for the better. Her dad saw the changes. Mula pananalita, nawala na ang mga curses at hindi na siya mataray mag salita. She even had respect sa kanyang pagtawag sa ama. She changed a lot. Hindi na siya magaslaw kumilos, hindi nadin siya palalabas sa gabi upang sumama sa barkada, disiplinado na siya sa pagkain at higit sa lahat nanging magalang siya sa mga nakakatanda. Napakarami niyang natutunan sa skwelahang pinasokan sa mahigit 5 buwan na pamamalagi duon. 1 semester is done. A lot more to go and a lot more changes will happen to her.
She enjoyed vacation with her family. Sinulit sulit aniya ang pagpunta sa dagat, paliligo sa dagat at pagkuha ng pictures sa mga windmills dahil alam niyang mamimiss niya ito. Malamang ilang buwan na naman bago niya yun mapuntahan.
Habang nakaupo sa buhanginan sa dagat ng hapong yun naramdaman niya ang pagvibrate ng kanyang cellphone.
"Kumusta na? I miss you best." Text galing kay Pedrick.
Nagdial siya at tinawagan ito.
"Aba mayaman may pantawag" bungad nito ng sagutin ang tawag. Halos naka dalawang ring palang ay sinagot na nito.
"Di mo rin ako na miss no? Ambilis sumagot eh." Halakhak lang nito ang narinig niyang sagot
"Where are you bat mahangin jan?" Si Peds.
"Im at the beach. Gusto ko dito kasi tahimik at mga alon lang naririnig ko" sagot niya
"Is there a problem bes?"
"Wala anu ka ba. Mamimiss ko lang tong ligar na to pag may klase na ulit kaya sinusulit ko. Ikaw kumusta?" Balik tanung niya.
"Eto super miss na kita. One day sama naman ako jan para magbakasyon."
"Sure. Sa susunod sama ka sakin."
"Ilang araw nalang pasukan na naman kelan balik mo bes?" Tanung nito.
Napaisip siya oo nga no. Ilang araw nalang pasukan na naman. Malalayu na naman siya sa pamilya niya. She already learned to give importance to her family dahil mahal na mahal niya ang mga ito. She realized how stupid she was wasting her time for the nonsense things. Nangako siya sa sarili na babawi siya sa mga ito.
"Still there?" Tinig sa kabilabg linya ang nagpabalik sa huwisyo niya.
"Uhm yeah. Maybe 3-4 days from now. Aabutan ko pa naman enrollment."
"Oo nga pala wag mo kalimutan pasalubong ko ha."
"Oo ikaw pa malakas ka sakin eh."
"Sabi ko nga hahahah" nahawa sita sa tawa nito.
"Oh sige na baka maisturbo ko pa date mo. See you soon beshy." Natawa ito sa sinabi niya.
"Ikaw yata may kadate jan sa dagat eh, kaya mas pinili mong jan tumambay" ganun sila magbiruan. Bugawan ng jowa.
"Sige na bye"
"Bye. Ingat ka jan"
Matapos ang tawag na yun naka ngiti siyang tumanaw sa laot. She was happy she gave their friendship a chance. She found a brotherly love a katauhan ni Pedrick. He is caring loving and understanding friend. And she learned a lot from him. Ito ang nagturo sa kanya how to be patient, how to control her anger na dati parang bulkan kung mag alburoto kahit simpleng bagay lang ang nagtrigger sa kanyang temper. He taught her how to be a real friend. Ngunit sa kabila nun ay hindi niya masabi lahat ng secrets niya dito. She still have a lot hidden under her heart na kapag malaman nito ay maaaring mag iba ang tingin nito sa kanya kung kayat natatakot parin siyang sabihin dito. She was just so happy she gave him a chance to be part of her.