Reborned

.

Ik kijk nog steeds met mijn mond vol tanden hem aan, hoe kan dit? Hij heeft gewoon paarse ogen! Ik duw het fooi in zijn hand en gooi de deur met een klap dicht. Dat was vreemd... Ik loop terug naar de bank en plof neer, genietend van mijn pizza. Ik kijk naar de comedie, waar ze nog steeds aan het grappen zijn, niet denkend aan het feit dat de bezorg jongen paarse ogen had. Ik voel dat ik slaap krijg en ik doe langzaam mijn ogen dicht.

Ik word wakker van een trillende telefoon. Iemand belt me. Op het scherm verschijnt een onbekend nummer. Ik neem op en ik hoor een akelige stem aan de andere kant van de lijn: 'Ik weet waar je woont, dus pas maar op.' Meteen schrik ik wakker en merk op dat het maar een droom was. Ik werp een blik op mijn wekker, 6:30, nog een half uur tot mijn wekker gaat. Ik besluit maar gelijk uit bed te gaan om vervolgens onder de douche te stappen.

Zodra ik in de badkamer kom verschijnt de bezorg jongen met paarse ogen in de spiegel. 'Huh?' Ik wrijf het slaap uit mijn ogen en merk dat er niemand in de spiegel staat. Hallucinaties. Ik trek mijn kleren uit en stap onder de douche. Ik ontmoet het koude water en spring de douche cabine uit. De douche staat op 12 graden Celsius. Jeez. Ik draai aan de douche knop zodat het nu 38 graden Celsius is. Opnieuw stap ik onder de douche en maak dit keer kennis met het warme water.

Als ik zover ben om naar school te gaan stap ik op mijn fiets en rij ik naar de rotonde waar ik afgesproken heb met Olivia, die zoals altijd weer te laat komt. 'Lekker laat weer hé!' Grap ik. Olivia glimlacht waardoor twee hoektanden tevoorschijn komen. Ik draai een rondje met mijn ogen. 'Je gaat niet weer als vampier naar school, toch?' Ik kijk Olivia hoopvol aan, wachtend op haar antwoord. 'Dus echt wel! Edward heeft me geïnspireerd! Echt zo van "magic" je weet wel.' Zegt Oliva terwijl ze allemaal vreemde gebaren maakt met haar handen en dus niet oplet waar ze fietst, waardoor ze in de struiken terecht komt. Ik gier het uit van het lachen, waarna Olivia mij vernietigend aankijkt. Ik steek met hand uit en help Olivia weer overeind te komen. Ik geeft me een vriendelijk knikje en besluiten maar weer te gaan fietsen. 'Maar goed. Hoe kan je inspiratie krijgen van een televisie-acteur die je nog nooit in het echt gezien hebt?' Vraag ik uiteindelijk maar na een lange stilte. 'Gewoon het krijgen.' Antwoord Olivia zelfverzekerd. Typisch een Olivia-antwoord.

De schooldag zit erop en het is nu precies drie uur in de middag. Ik besluit met Olivia mee naar huis te gaan en iets leuks met haar te doen. Zodra we bij haar voor de deur staan bekruipt me een raar gevoel, alsof iemand me staat te begluren. Ik draai me om maar zie niemand. Ik word weer bij realiteit gebracht door Olivia die aparte hand gebaren maakt om me erop te wijzen dat ik binnen moet komen. Ik zet een stap in haar huis en we rennen de trap op naar haar kamer. 'Zullen we elkaar een make-over geven?' Vraagt Olivia na een lange tijd voor de televisie hangen. 'Ja lijkt me leuk, verras me maar.' Antwoord ik met een grote glimlach. Ik plof neer op haar bureaustoel en wacht af hoe ik eruit ga zien. Na een half uur is Olivia eindelijk klaar. Ik kijk in de spiegel en ja, ik had het kunnen weten... Ik ben natuurlijk een vampier. Maar deze keer ziet het er wel heel echt uit, geen wonder dat Olivia hier zo lang mee bezig geweest is.

'Vind je het mooi?' Vraagt Olivia. 'Ja heel mooi!' Ik knik enthousiast. 'Nu ik!' Schreeuwt Olivia enthousiast terwijl ze ook op haar bureaustoel neerploft. 'Oh, en mij mag je niet verrassen, ik wil een vampier worden!' Zegt Olivia moedwillig. Ik knik en begin met de make-over. Na 10 minuten ben ik ook al klaar en ik zet haar voor de spiegel neer. Eerlijk gezegd vind ik het nog niet zo extreem slecht. Het lijkt best echt. 'Mooi!' 'Dankje!' Grinnik ik. Ik werp een blik op de klok en tot mijn verbazing is het als zeven uur, niet dat dat laat is maar mijn moeder wil dat ik dit keer weer een keertje thuis eet. Ik sta op om naar de make-up la te lopen om deze slink eraf te halen, het ziet er veel te echt uit. 'Ho! Wat ga jij doen dametje? Ik hoop toch niet dat je het eraf gaat halen?' Zegt Olivia op een manier alsof ik een kleutertje ben die niks kan. 'Jawel, ik ga het eraf halen. Zo kan ik toch niet over straat?' Antwoord ik volwassen terug, om te bewijzen dat ik geen kleutertje ben die niks kan. 'Nee joh! Gekkie. Zo kan je lekker mensen laten schrikken.' Grinnikt Olivia. Ik draai rondjes met mijn ogen en geef een onwillig knikje naar Olivia. Olivia glimlacht. Ik loop rustig de trap af en stap op mijn fiets. Het is nog niet helemaal donker buiten, meer schemerig.

Als ik op de helft van de rit naar huis ben word ik tegengehouden door iemand. Ik kijk op en kijk in dezelfde paarse ogen als gisteren. Ik voel angst over mijn ruggengraat heen kruipen. 'Je ziet er wel echt uit als een vampier hoor.' Begint hij. Hij heeft een zwoele stem. 'Maar 1 ding is mis, vampieren hebben geen rode ogen. Alleen als ze iemand willen bijten.' In vampier snelheid trekt hij mijn rode lenzen uit mijn ogen. Wat geen pijn doet, want hij doet het snel en op de goede manier. Langzaam valt mijn mond open. Hoe kan dit? Zouden vampieren dan toch wel bestaan? Is hij een vampier?! Binnen no time fiets ik uit paniek weg, maar ik kan me hier niet voor verstoppen. Vampieren zijn sneller. De jongen pakt me bij mijn arm zodat ik niet meer verder kan fietsen. 'Wil jij een vampier zijn?' Vraagt hij op een kinderachtige toon net zo als Olivia deed. Ik voel me vernederd. 'Geef antwoord dan.' Zegt hij met een vragend gezicht. Ik probeer iets te zeggen maar er komt geen stom woord uit. 'Hm?' Mompelt hij. 'Ik zie je later wel, brunnetje.' In vampier snelheid is hij weg. Dat was raar. Ik merk op dat ik nog steeds met mijn mond open sta te kijken. 'Negeer het, Alison, je hebt nog hallucinaties van de film van gisteren.' Zeg ik tegen mezelf, mensen op straat die hun honden aan het uitlaten zijn kijken me verbaast aan. Hebben hun dan niks gezien ofzo?! Ik fiets naar huis en niet veel later lig ik al te slapen. Eten hoefde ik vandaag even niet meer, daar ben ik veel te misselijk voor.