Yine bu buğulu cam, yağmur damlaları birer birer düşüyor. Annem ve babam yine kavga ettiler ama bu kavganın sonu diğerlerinden biraz farklı bitti. Biz de bu sonuca doğru yani yeni evimize doğru annemle gitmekteyiz. Çocukluğumda her şey çok mükemmeldi ne zaman ki büyümeye başladık babam ile annemin de kavgaları başladı. Benim yüzümden de ayrıldılar sayılabilir. Ben bunları düşünürken annemin "işte geldik" sözüyle irkildim. Aşağıya indiğimde evin güzelliği benim gülümsememi sağlamıştı. 2 katlı bahçeli çok hoş bir evdi ayrıca işlek bir konumdaydı her şey çok güzel olacak gibi duruyordu ama ben artık hayal kurmak istemiyordum çünkü hep kurduğum hayallerin yıkılışını izledim ve kendime bir söz verdim bundan sonra hayal kurmak yok! Aslında bu evi biz almamıştık, mahkemede annem babamdan para yerine bu evi istemişti. Babam daha önce bu evi kullandığı için eve yeni eşya almaya gerek yoktu. İçeri girip odaları incelemeye karar verdim ama bacaklarım zihnimden önce davranmış, kendimi bahçede bulmuştum. Bahçede çokça ağaç vardı hatta hamak asacağım ağaçları belirlemiştim bile. Toprak ile uğraşmayı sevdiğim için bu evin annem ile bana iyi geleceğini düşündüm. Şuan sakin bir hayat yaşayacağımı düşünebilirsiniz ben de öyle düşünmüştüm tâki o kitabı bulana kadar...
İlk bölümde sadece olaya giriş yapmak istedik. Herhangi bir hata yaptıysak özür dileriz.
Eyyy Sherlock severler birkaç bölüme Sherlock gelecek. Bu arada kızın adı Mandy söylemeyi unutmuşuz ;) sonraki bölümlerde görüşmek üzere...
