Evet, ambulans çağrılmış; hem aleynanın hem de benim ailemin gelmesi istenmişti. Bu rezilliği ailemin öğrenecek olması beni üzüyordu fakat o kızın o halde oluşunu ve ailesinin, kızlarının ne mal olduğunu öğrenecek olması üzgünlüğümü direk kuruyordu.
Etrafımdaki herkes, sanki adam öldürmüşüm gibi bakıyorlardı. Hoş farklı bir şey yapmış sayılmam. Sadece güvenlik benim yanımda oldu oda elimin kanamasını durdurmak içindi. Bir nevi suçluydum.
Şimdi diyeceksiniz ki, polisin gelmesi gerekmiyor mu. Gerekiyordu ama gelmedi. Gelmesi gerekenler dışında herkes geldi ve asıl olaylar başladı.
Babam ve annem, yetiştirdikleri kızdan utanır adına bakıyorlardı bana; haklılardı. Her ne olursa olsun bu vahşeti yapmamalıydım. Ama elimde değildi o an gözüm dönmüştü.
Ailesi aleynanın dikişi atıldıktan sonra aleyna ile geldiler. İlk olarak ona sordular ne olduğunu.
"biliyorsunuz biz yakın arkadaşız, ondan böyle bir şey beklemezdim. Tuvaletteydim, çıktığımda telefonuma bakıyordu, sonra muhabbet etmeye başladık ama birden bire aynaya yumruk attı. Gözleri dönmüştü. Birden bir parça alarak üstüme gelmeye başladı (içi sıkışmışcasına nefes alarak) dahasını anlatamayacağım."
Gelmiş geçmiş en büyük or***u olduğunu bir kez daha belli etti kendisi. Ne de güzel anlattı öyle, korkak bir ceylan gibi. Ah Bi bana gelse ya sıra.
Hoca tiksinç bakışlarını üstüme yönelerek bana da sordu aynı soruyu;
" Anlatacağım şeyleri benden bu yaşta duyduğunuz için özür dilerim..." diye başlayarak şu ana kadar anlattığım her şeyi her detayı ile anlattım.
Ahahahah o an aleynanın suratını görmenizi isterdim, her yeri ayrı titriyor; kalp atışlarını uzaktan dahi duyabiliyordum. Bu çok zevkliydi. Bunun üstüne dershane müdürlüğü kimseyi atmama kararı aldı. Ama gel gelelim bir daha kimse bir araya adam akıllı gelemedi.
Taki bu olaydan 5 ay sonrasına kadar...
