Με τραβάει πάνω του και καλύπτει το στόμα μου με το χέρι του
"Νεφέλη!" φωναζει η Εμμα και βαράει ξανά την πόρτα
Πατάω το πόδι του Μαρκ και απομακρυνομαι από κοντά του
"Λουκ?!" την ακούμε να φωνάζει και σοκαρομαι
Πάει να ανοίξει η πόρτα αλλά ο Μαρκ την σπρώχνει με το πόδι του
"Άσε την πόρτα" του λεω μέσα από τα δόντια μου
"Κάτσε εκεί και περίμενε" λεει
Ανοίγει λίγο την πόρτα και βγαίνει γρήγορα εξω
Ακόμα δεν έχω καταλάβει αν ο Λουκ ζει η όχι...ολα είναι μπερδεμένα στο μυαλό μου
"Θα τα χαλάσεις όλα" ακουω τον Μαρκ και πλησιάζω την πορτα
Ακουμπάω το αυτί μου πάνω της και κάνω ησυχία να ακουσω
" Το ξερω...δεν μπορώ άλλο όμως"
Η πορτα ανοίγει και πετάγομαι μακριά της
"Λουκ!" φωναζει ο Μαρκ
Συγκρουομαι στον τοίχο και χάνω την ισορροπία μου και πέφτω κατω
Απλά κοιτιομαστε και κανένας δεν λέει τιποτα
Έχει αλλάξει... Παρά πολύ..
Από την μία θέλω να τρέξω και να τον σφιξω πανω μου αλλά από την άλλη να τον βρίσω αλλά μένω χωρίς να κάνω τιποτα
Με πλησιαζει αργά και απλώνει το χέρι του μπροστά μου για να με βοηθήσει να σηκωθω
Το πιάνω διστακτικα αλλά ακόμα δεν μιλάμε μεταξύ μας
Μου φενεται περίεργο να τον έχω μπροστά μου
"Που...που εισουν.. Αυτά τα 4 χρονια?" τραυλιζω και τα μάτια μου βουρκωνουν
"Εδώ ειμουν, δεν έφυγα ποτέ" απανταει
"Μα, όλοι λέγαν ότι πέθανες" λεω
"Ήταν ψέμα, δεν μπορούσα να μας απομακρύνω αλλιώς" γουρλώνω τα μάτια μου
"Γιατί να μας απομακρύνεις?"τον ρωταω
"Γιατί δεν δούλευε αυτό μεταξύ μας" απανταει και τα πρώτα δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα μου
"Δηλαδή, μου λες.. Ότι πριν 4 χρόνια οργανώσες έναν ψεύτικο θάνατο σου, για να απομακρυνθείς από εμενα και μου το λες τώρα..."
"Ήθελα να απομακρυνθώ, γιατί δεν μπορούσαμε να είμαστε μαζί...επρεπε να μάθεις να ζεις χωρίς εμένα, εισουν τοσο εξαρτημένη από εμένα. Δεν είναι ότι δεν ήθελα να είμαι μαζί σου...φυσικα και το ήθελα, φυσικά και μου έλειπες.. Απλα δεν γινόταν να ειμασταν μαζι"εξηγει
"Ωραία, αφού δεν μπορούμε να είμαστε μαζί..θελω απλά να ξες ότι.. Οταν υποτίθεται εσύ πέθανες, παραλίγο να πεθάνω... Και μάλιστα, αποβαλα, δηλαδή τώρα θα μπορούσαμε να είχαμε οικογένεια"του λεω και με κοιτάει χαμενος
Throughback 4 χρόνια πριν
Κλειδωνομαι στο μπανιο και σέρνομαι πάνω στον τοιχο
Έχουν περάσει μόνο 3 μέρες και μου λείπει αφάνταστα...
Ανοίγω το κινητό μου και μπαίνω στα μηνηματα
Προς Χαρη:
Δεν μπορώ άλλο... Λυπαμαι
Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σκουπιζω άτσαλα τα μάτια μου
Σηκώνω το μανίκι από το φούτερ μου και περνώ μια ανασα
...
Παρατηρώ τις χαρακιές στο χέρι μου και όταν παω να κάνω κι αλλη η πόρτα βαράει με δυναμη
Τρομάζω και κάνω μια αρκετά βαθιά γρατσουνιά φωνάζοντας από τον πονο
Αυτό δεν έπρεπε να γίνει...
Ζαλίζομαι και πέφτω στο πατωμα σχεδόν αμέσως...
Τα πάντα γύρω μου νιώθω να γυρίζουν και η πόρτα του μπάνιου ανοιγει
"Τι έκανες!" φωναζει ο Χάρη και σκουπιζει το αίμα από το χερι μου
...
"Δυστηχως έχασε το μωρό"
End of throughback
Τον κοιταω επίμονα αλλά αυτός με κοιτάει διστακτικα
"Για αυτό προσέχουμε τις επιλογές μας... Λουκ" λεω
"Δεν ήξερα...γιατι δεν μου είπες τίποτα?"ρωταει
"Μην προσπαθείς να ρίξεις το φταίξιμο σε εμένα...θα στο έλεγα όταν γυρνούσα με από την πορεια..αλλα δεν γυρίσαμε ποτέ.." του θυμίζω
"Νομίζω είναι η σειρά μου να σε παρατησω"λεω μετά από ώρα ησυχια
Γεια
Συναντηση Λουκ-Νεφελη
Όχι και τόσο καλη😬
Η Νεφέλη ήταν εγκυος😢
Ο Λουκ το 'εστησε' αυτό για να απομακρυνθουν😞
Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια?
Συγνώμη που ήταν μικρο
Τα λεμε❣️
YOU ARE READING
I didn't forget (Enemies Love) || ✓
Short Story"Τι?" ρωταω χαμενη "Συγνώμη..."μου απαντάει μετανιωμενος "Δεν σε ξέρω πλέον" λέω με απεχθεια "Ίσως όχι εμένα...αλλα αυτόν ναι" λεει και κάνει στην ακρη _________ Book series order: 1) My anarchy (rewriting rn) 2) Enemies love ✓ 3) I didn't forget ✓ ...
