13.bölüm

38 22 0
                                    

Biz neden bu dünya ya geldik?
Buradaki işimiz ne?niye bir kalbe sahibiz?niye her defasında bizim canımız yanıyor?

Kafam bunlarla allak bullak olmuş bir vaziyette ne zaman kendimi çaresiz yanlız hissetsem hep böyle boş şeyler düşünürüm

ya da insanların düşünmediği bir çok şeyi düşünürüm

Küçükken bu dünya da işimizin ne olduğunu düşünürdüm hep bir türlü cevabı bulamazdim

Biz nasıl bir yerde yaşıyoruz ?
Neyin içindeyiz neler var?
Bu gibi sorular hep kafamı karıştırdı .

Bir gün evimize internetin bağlanmasiyla hemen elime geçen
ilk  teknolojik aleti aldım yani elime geçen ise bir cep telefonu idi

O gün tüm günümü arastirmakla geçirmiştim öğrendiğim bilgilerde biraz düşündüm

"Dünya küçücük ve bizden kat kat büyük birsürü gezegen var ve aynı şekilde galaksiler peki bu sonsuz karanlık da ne? ya biz sonsuz karanlık içine hapssolursak "

Bu gibi şeyler düşünmüştüm hep sonra ise korkudan ağlamistim
O günlerde her şey çok iyiydi taaa ki bu son bir kaç haftaya kadar

Elimdeki bıçağı masaya sesli bir şekilde bırakarak sessizliği dinlemeye başladım

Bu sessizlik beni rahatlatıyor du
iyi hissetmeme yardımcı oluyor ama tüm moralimi düzeltecek kadar değil

Bu son bir haftadır okula gitmiyorum yaşanan olaylar beni olduğunca yordu bu Kadar yükü taşıyamam

Malesef o kadar güçlü degilim ...

Okula ne zaman gideceğimi bilemiyorum belki bir hafta daha gitmem ama konular epeyce bir birikti nasıl altından kalkicam bilemiyorum

Yani tek seçim kalıyor  Okula gitmek zorundayım

Okulumu büyük ihtimalle degistirecem yani baya bir degistiricem

çünkü okul açıldığı anda o kadar olay yaşandı ve ben bu bir kaç olayda hemen mahvoldum
bir kaç olay daha yaşansa olmaz kaldiramam
Yani bugün okulu değiştirmeye gidiyoz

Yasak Kapan ₩€《》Ļăñëťľī  Kåņ!/_jjķ》¿€Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin