Bir sonbahar akşamında
Dökülen bir yaprakta görüyorum ölümü.
Solgun yüzü perişan
Ve sararmış gölgelerin arkasındaki yüzü.
Biliyorum kanadı kırık kuşun
Ölüme olan çaresizliğini,
Belki de bekleyişinini çaresizce.
Bir akşamda görüyorum ölümü
Ve ölmüşleri,
Bir yıldız çağıyor beni.
Milyonlarca ölünün içinde
Donuk ışığıyla tek bir ölü,
Tek bir yıldız.
Doğuyorum ertesi sabah alay edercesine
Daha gür ve sevimsizce.
Anlıyorum kaybettiklerimi.
Anlıyorum tenimi kavuran ateşteki Anlamsız sesleri.
