neil and the ups and downs of mental health

dertien, het slechte jaar

Tw Depressie? Ish? Ig? Gewoon slechte mentale gezondheid enzo

Dertien was een slecht jaar.
Natuurlijk was niet alles slecht. Dertien was het jaar waarin ik mijn beste vriend ontmoette. Destijds nog niet mijn beste vriend natuurlijk. Misschien net een internet vriend. Iemand met wie ik domme grapjes maakte waar iedereen ze kon zien maar nog nooit in het privé mee had gepraat. Later zou hij eindigen als iemand die mijn leven meer heeft gered dan hij ooit zou kunnen weten en voor een tijd is hij het enige goede dat ik had. Hem ontmoeten heeft mijn leven zo veel beter gemaakt en zonder hem zouden de laatste paar jaar ondraaglijk geweest zijn.

Maar dit hoofdstuk gaat over het slechte jaar. Er is namelijk een ontdekking gedaan. Ik ben altijd al stil geweest weet je. Ik was nooit het persoon die door iedereen gemogen werd en de meeste mensen vonden me raar. Mijn broertje was heel goed in rekenen en minder goed in de rest. Hij dacht anders na over dingen. Mijn ouders hebben hem een IQ test laten doen waaruit is gebleken dat hij hoogbegaafd was. Hierna hebben mijn twee zusjes redelijk snel een test gedaan waaruit hetzelfde resultaat kwam. En nu was ik aan de beurt. Maar ik wil helemaal niet hoogbegaafd zijn. En ik keek zo ontzettend op tegen die test. Want ik was al raar. En ik wilde niet raarder zijn. Uiteraard kwam er ook bij mij uit dat ik hoogbegaafd was.

Mijn vrienden kwamen er langzaam achter. En de meesten dachten dat het niet kon. Mijn cijfers waren ten slotte niet hoog. En het werd nog erger toen ik vlak na de ontdekking, aan het einde van de tweede klas, te horen heb gekregen dat mijn cijfers niet genoeg waren en dat ik het jaar overnieuw moest doen.

Naast mijn problemen met het nieuws dat ik hoogbegaafd was, begon ik ook te twijfelen over mijn seksualiteit en of ik wel echt hetero ben. En mijn mentale gezondheid ging voor het eerst slecht. Alles begon op te bouwen. Mijn cijfers schoten omlaag, ik ging niet meer om met mijn vrienden of mijn ouders en ik deed niets meer. Ik lag uren op bed en deed helemaal niks.

Ik ben ondertussen ook naar de school psycholoog geweest. Ik had een vriendin rond deze tijd die thuis problemen had waar de school psycholoog van wist. En de school psycholoog vertelde het uitgebreid aan mij. En ik wist het al. Maar zij wist niet dat ik het wist en ze had geen recht om het aan me te vertellen. Hierdoor verloor ik al heel snel mijn vertrouwen en heb ik haar nooit verteld hoe het daadwerkelijk met me ging.

Jeeeeej dertien.