****
საუკეთესო ადამიანების დაკარგვა ყველაზე და ყველაფერზე რთულია, მითუმეტეს თუ ასაკით პატარა ხარ,რჩები მარტო საკუთარ თავთან ერთად და ფიქრობ რაიქნება შემდეგ, ფიქრობ რომ სიცოცხლეს ვერ გააგრძელებ და შენც სიკვრილისათვის ხარ განწირული, ისეთ რთულ ბარიერებს ხდები, რომ გგონია თავს ვერ გაართმევ, საკუთარ თავს იმედსაც ვერ აძლევ რომ გააგრძელო ცხოვრება და საკუთარი ნამუშევარით ფული იშოვო, მაგრამ ვინ აიყვანს ძალა გამოლეულ, ცხოვრება განადგურებულ, უსუსურ გოგონას სამსახურში, ვინ გაუწოდებს დახმარების ხელს თუ არა ღამის
კლუბები ან ბორდელი.
^^^
მშობლების დაკარგვამ პატარა ანიტა სულ მთლიანად გაანადგურა, სიცოცხლის ხალისი დააკარგვინა, ფირობდა იქნებ მეც მოვიკლა თავი და ამ სიმარტოვეს ვუშველოო მაგრამ მერე და ფიქრდა და მიხვდა რომ მის მშობლებს ეს არ მოეწონებოდა.
^^^
დაკრძალვას ბოლომდდე ვერ დაესწრო რადგან გონება დაკარგა და სასწრაფოს მანქანაში მის მოსულიერებას ცდილობდნენ დამხმარე ექიმები. ნათესავები იზიარებნენ მის მწუხარებას და ნუგეშს აძლევდნენ, ყველაფერი მოუგვარეს და დატოვეს ორ სართულიან სახლში მარტო, მშობლების საძინებლამდე ბარბაცით ავიდა და მათ საწოლზე ტირილით ძალა გამოცლილს ჩაეძინა. დილით მზის სხივმა გღვიძა, სახლი დააალაგა, ბაღის ყვავილებს წყალი დაუსხა, რომლებიც დედამისს ძალიან უყვარდაა და შვილივით უვლიდა, ახლა ეს ყველაფერი მას უნდა გაეკეთებინა. ერთი ჩვეულებრივი ოჯახი იყო მამის სამსახურით თავს ირჩენდნენ.
^^^
ორი თვე გავიდა მშობლების გარდაცვალებიდან, იარები მეტნაკლებად მოუშუშდა და უკვე საღადაც აზროვნებს, სულ ჩამოხმა და ჩამოსუსტდა დღეში ერთჯერ თუ შეჭამდა ეგეც მადლი იყო, ბოლოს მიხვდა რომ ცხოვრებას ამხელა ქალაქში უბრალოდ სახლში ჯდომით ვერ გაატარებდა და სამსახურის ძებნას შეუდგა, ზოგმა უარი უთხრა , "რაუნდა იმუშავო 10 წლის ბავშვს გავხარ"-ო ზოგს ადგილი არ ჰქონდა ახალი თანამშრომლისთვის, ბევრი სიარულის შემდეგ მიადგა ერთ ღამის კლუბს საიდანაც ხმაურის და აყალმაყალის ხმა ისმოდა, ღრმად ჩაისუნთქა და შიგ შევიდა, ბევრი ხალხი ირეოდა ერთმანეთში, მოსაწევის სუნი და მაღალი ხმაზე აწეულმა სიმღერამ ერთდროულად შეაწუხა, ძვლივს გაიკვლია გზა ბარისაკენ და ბარმენთან მივიდა.
