***
ოთხი წლის შემდეგ.
-იოანე ადექი დროზე თორე დავაგვიანებთ და მასწავლებელი გვისაყვედურებს._ გაჰკიოდა ანიტა და თან საუზმეს უმძადებდა მძინარე შვილს, რომელსაც სულაც არ ჰქონდა გეგმაში გაღვიძება, მაგრამ ბაღი იხმობდა მას.ძვლივს წამოწია თავი და დედას მიაძახა.
-აუ დეე დღეს რომ არ წავიდე არ შეიძლება? _იკითხა და ძალით სევდამორეული თვალები მიაპყრო. დედამ წარბაწეული გამოხედა, შვილმა მიხვდა რომ ეს უარს ნიშნავდა და უსიტყვოდ გაეშუეა სააბაზანოსკენ. იქედან გამოულს კი დედას მომძადებული ყიყლიყოები და ჩაი დახვდა, არასდროს არ უშვებს შვილს ბაღში მშიერს, ყოველთვის თავისი ხელით უმზადებს და მერე მომზადებისაც პატარა გაბერილ მუხელს მთლიანად უკოცნის. ბაღი ახლოსაა სახლთან შორი გზის გავლა არ უწევთ რაც ძალიან უწყობს ხელს ანიტას. ბავშვის დატოვების შემდეგ აქვე ახლომდებარე სუპერმარკეტში მუშაობს და ირჩენს საკუთარ თავსაც და ბავშვსაც არაფერს არ აკლებს ისევ დედისა და მამის სახლში ცხოვრობს, ისეთი ლამაზი ბაღი აქვს რომ ხოლმე დამსვენებელი უცხოელიც კი უღებს ფოტოს ამ სილამაზეა.
ბავშვის აღზრდა საერთოდ არ გასჭირვებია, ისეთი თბილი და დამჯერი ბიჭია რომ საერთოდ არუშლის დედას ხელს, ბაღში რომ შეიყვანა საერთოდ თავიდან ვერ ეგუებოდა იქაურობას მაგრამ, მერე ბავშვებს დაუმეგობრდა წერა- კითხვასაც ნელ-ნელა ითვისებს დედაც ძალიან ეხმარება ამაში, სახლი სავსე აქვთ სახატავი თუ საწერი რვეულებით, ფანქრებით, კალმებით და პატარა დაფით. საღამოს დედაშვილი დასხდებიან და ან ხატავენ ან ბაღში მოცემულ დავალებებს ასრულებენ, ბავშვს არაფერს არ აკლებს. ყველა ზეიმზე არ ჩამოუვარდებოდა არცერთ სხვა ბავშვს და ომახიანად ასრულებდა ლექსს რითიც ანიტა სასწაულად ბედნიერი იყო.
არიყო ჭირვეული ორსული სხვებისგან განსხვავებით ბავშვიც არ აწუხებდა, ხოლმე ღამით 3 საათზე თუ რამე მოუნდებოდა თათას აღვიძებდა და აგზავნიდა. თათაც ბიზღუნით დგებოდა და უსრულებდა ორსულს სურვილს. იოანეს დაბადებამ საერთოდ შეცვალა და გაახარა, სულ არ ახსოვდა წარსული, მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა თუ როგორ ეზრუნა ბავშვზე და როგორ აღეზარდა. თათა 2წლის წინ ბიჭი გაიცნო, დავითი რომელთანაც ძალიან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა მალევე იქორწინეს, მოუწია ანიტას და იოს მარტო დატოვებ, რაზეც ძალიან წუხდა, ახლა თათასაც პატარა გოგონა ჰყავს, ნუციკო, ის ჯერ მხოლოდ 7 თვისაა, იოანეს ძალიან შეუყვარდა პატარა ნუციკო და დასვენებისას სულ მის ნახვას ითხოვს.
ანიტა იმდენად კარგი დედაა, რომ იოანე უმამობას სულ არ განიცდის, ერთხელ დაინტერესდა თუ სად იყო მამა, ანიტამ კი შვილს მოატყუა რომ უცხოეთშია და მათ ვერ უკავშირდება მაგრამ შვილი ძალიან უყვარს და ენატრებაო, იოანემაც დიდი ბიჭივით.- არაუშავს თუ ვერ ახერხებს მთავარია ვუყვარვართ, ჩვენ უკვე დიდები ვართ და ჩვენთავს მივხედავთ დედიკო, ხომ ასეაა._ ანიტამ თანხმობის ნიშნათ დავი დაუქნია და ფუმფულა ლოყები დაუკოცნა, ყოველთვის ფიქრობდა თუ რას ეტყოდა და მაგრამ არასდროს არგაუვლია გულში რომ მამამისზე რაიმე ცუდი ეთქვას არასდროს არ გაულანძღავს და არც უხსენებია. ყველაზე კარგი დედა არის, ყველა სურვილს უსრულებს. ბავშვებთან თამაშის დროს რომ ტალახში ამოიგვანგლება და დამნაშავესავით მივა დედასთან, ანიტა შვილს ათვალიერებს და მის სახეზე გემრიელად კისკისებს. ერთხელ დაუკითხავად ჭიკა აიღო და სცადა წყალი დაელევინა, დედას არ დაუძახა ვაშჯკაცი ბიჭია და წყალს თვითონაც დაისხავს, მაგრამ შემთხვევით ჭიქა ხელიდან დაუსხლდა და მის ფეხებთან დაიფშვნა, კიდევ კარგი, რომ გრძელი შარვალი და „ფაჩუჩები" ეცვა და არ დაზიანდა მაგრამ ანიტას ისეთი ხმით დაუძახა რომ იქ მისვლამდე ქალს გული გაუჩერდა, შვილის აცრემლებული თვალები რომ დაინახა გული მოუკვდა ეგონა რამე დაიშავაო უცებ დასწვდა და ხელში აიყვანა და მისი დამშვიდება დაიწყო.
-რამე ხომ არ იტკინე დეე?_ ანერვიულებული ხმით უთხრა შვილსს.
-არაა მაგრამ ჭიქა გვტეხე._ ამოისლუკუნა პატარამ და დედას მაგრად მოხვია ხელები და ჩაეხუტა.
-არაუშავს დე მთავარია შენ კარგად ხარ._ ბავშვი მდივანზე დასვა, მალევე შეაგროვა და მიალაგა შვილს დავალებების შესრულებაში დაეხმარა აბანავა და დასაძიბებლად გაემზადნენ .
