แม่มดจอมรั่ว..มั่วยุคมาสะดุดรัก

สิ่งที่หล่นจากฟ้า ... (คงไม่ใช่นางฟ้าหรอก!)

บทที่ 1

ครึกๆ ..

ครึกๆ ... ครึก ... ตึง!!

โครม!!! .... เอี๊ยด!!! ...

ความวุ่นวาย .. สั่นสะเทือน กับเสียงเลื่อนลั่นภายนอกบนทางหลวงชนบทอันโดดเดี่ยวดูช่างน่าโกลาหล ในขณะที่ภายในส่วนที่นั่งด้านหลังคนขับของลีมูซีนคันโก้หรู ของรถยนต์ยี่ห้อราคาแพงระยับ กลับดูสงบ และเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศภายใน ซึ่งชายหนุ่มใหญ่วัยสามสิบแปดเจ้าของร่างสูง ตรงสง่า หน้าตาคมคายรับกับผิวสีทองเข้มที่เป็นผู้จับจองส่วนนี้ทั้งหมด

คิ้วเข้มคมหนากระดกเลิกขึ้นนิดๆ จนแทบจะไม่ได้สังเกตอยู่เหนือกรอบสายตาสีม่วงเข้มเกือบดำ ตามสายเลือดของบรรพบุรุษที่ละสายตาขึ้นมาจากจอคอมพิวเตอร์ขนาดพกพา ที่เขากำลังเปิดอ่านข่าวในแวดวงธุรกิจอยู่อย่างติดเป็นนิสัย

ดวงตาคมกริบ .. มองตรงไปยังส่วนที่นั่งด้านหน้าที่มีเลขาฯ กับบอดี้การ์ดเป็นผู้ขับรวมถึงเป็นสหายสนิทนั่งอยู่สองคน

"มีโขลงแมมมอธที่ไหนมาวิ่งเล่นกันแถวนี้หรือไงนี่?"

คำถามเกิดขึ้นมาจาก .. ฟรองซัวส์ ผู้ที่นั่งอยู่ยังฝั่งตรงข้ามชายหนุ่มหน้าดุ เพราะเขาเพิ่งจะปิดจุกไวน์ยี่ห้อแพงที่ยื่นส่งให้เจ้านายผู้ที่รับเอาไปวางไว้แล้ว และแก้วคริสตัลนั้นมันก็ฝังแม่เหล็กอยู่ข้างใต้ จึงไม่มีปัญหาเมื่อเกิดเหตุสุดวิสัยขึ้น จากอุบัติเหตุภายนอกที่กระทันหันเช่นนี้สักเท่าไร

"แม่เหล็กยี่ห้อนี้น่าซื้อหุ้นเพิ่มนะ นายว่าไหม?"

เจ้าของนัยตาสีฟ้า ผิวขาวออกซีดยักคิ้วให้ผู้เป็นทั้งเจ้านายและสหายอีกผู้หนึ่งเป็นเชิงสัพยอกเจ้าของรถคันหรู