ตอนที่ 1 [ต่อ]

19 1 1
                                    

อย่างรวดเร็วท่ามกลางความตกตะลึงนะจังงัง

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

อย่างรวดเร็วท่ามกลางความตกตะลึงนะจังงัง

อลันโยนโทรศัพท์ในมือทิ้งอย่างอัตโนมัติเพื่อที่จะควานหาปืนพก ในขณะที่ไมเคิลผู้กำลังจะเหนี่ยวไกแต่ทำได้แค่ยืนมองเจ้านายตาปริ๊บๆ

ร่างสูงของดาม่อนที่หงาย..เคล้ง! ลงไปแอ้งแม้งอยู่บนพุ่มแดนดิไลออนริมทางจนช่อดอกแก่ฟุ้งกระจายปลิวหนีกันว่อนโดยไม่ต้องมีใครมาห่อปากเป่าเพื่อเฝ้าขอคำอธิษฐาน แต่ทว่า ร่างนุ่มนิ่มที่เขากำลังกอดรัดอยู่มันก็ไม่น่าจะมาจากการอธิษฐานขอของผู้ชายผู้ไม่ร่าเริง ที่ไม่เคยเชื่อคำอธิษฐานใด และเป็นผู้ที่ชื่นชอบจะทำอะไรด้วยตัวเองทุกอย่าง .. อย่างเขาเช่นกัน

แต่นั่นมันก็ .. เอิ่มมมม!!

ผู้หญิงนี่หว่า!!!

หล่อนโดนใครโมโหจนถูกจับขว้างปามาจากไหนกันล่ะวะนี่!!

"ฉิบหายแล้ว!!"

สหายผู้ที่ขี้ขลาดที่สุดในกลุ่มเป็นผู้ร้องตะโกน

"ดาม่อน! นั่นนายโดนยัยแม่มดกระโจนแทงหรือเปล่าวะ!! .. อย่าเพิ่งตายนะโว้ยเพื่อน ทำใจดีๆ"

"อลัน!! ไมเคิล!! นั่นพวกนายยืนบื้อทำอะไร ทำไมถึงยังไม่โทรฯเรียกรถพยาบาล!!" 

ปากหันไปด่าแต่ขาพาตัวพุ่งกระโจนจะเข้าไปดึงแขนสาวน้อยปริศนา .. แต่ทว่า

พอชายร่างซีดจะวิ่งเข้าไปดึงร่างเล็กๆ ที่สวมใส่กระโปรงรุ่มร่ามกับหมวกทรงประหลาดแปลกตา ก็รู้สึกราวกับถูกใครถีบซะกระเด็นออกมานอนหงายท้องตึง!! ไปอีกราย

แม่มดจอมรั่ว..มั่วยุคมาสะดุดรักDonde viven las historias. Descúbrelo ahora