Jordan Oliver
Everyday routine na naman ang magbihis at magayos tapos umuwi. Pasukan na naman kasi and guess what. Grade 10 na ako ang buhay kung saan malapit na akong maging senior citizen. Joke😂. Senior high school pala hehheeh. Syempre ngayon palang kailangan ko nang pumili ng course ko. Ang gusto ni daddy ay business ad ang kunin ko because daddy is one of the most successful businessman at gusto niya na sumunod ako sa mga yapak niya but sa akin I hate it. The course that I want is medicine pero alam ko na hindi ako papayagan ni daddy. He is so controlling and as his only son he seeks perfection sa akin. Pero I understand him pero minsan reasonable naman yung pagiging controlling niya.
Kailangan daw na maaga ako ngayon. Sabi ni daddy para masanay ko na Yung sarili ko sa school at para walang aberya.
Nasa school na ako ngayon naglalakad papunta sa kung saan saan. Nakakaboring lang dahil wala pang ibang tao dito. Lumabas muna ako para maghintay ng kasama sa loob ng campus. Hindi nagtagal mayroong bumaba sa tapat ng school building and when she looked at the school, she carry a smile in her face. Just like that parang biglang tumigil ang pagikot ng mundo ko. Parang wala na akong ibang nakikita kundi siya lang dahil lahat ng tao sa paligid ko parang naglalaho silang lahat. My heart is pumping so hard it threatens to explode. I smile as I look at her and when she turn around our eyes met. She smiles so sweet. Yung ngiti nya na parang battery na pumupuno sa akin. At that moment she started to walk paunta sa direction kung nasaan ako. I wanted to do something pero I just can't move. It's like my feet is glued to the ground. Wala akong magawa kundi titigan lang siya but for a moment that I saw a car na napakabilis ang pagtakbo patungo sa kanya my heavy feet ay walang magawa sa adrenaline ko na iligtas ang napakagandang babae na nakita ko. I ran and every step seems to be a gift dahil I can save her. She was shocked nang makita nya ang pagtakbo ko but as she turn around she saw the thing that urge me to run into her. Only a mere seconds ay mababanga na siya but I act fast at hinawakan ko ang isang kamay niya turning her around to my side at mailayo sya. She almost fall dahil doon pero I hold her back para maremain ang balance nya. I hold her still hanggang sa inopen na nya ang mga mata niya. Nagkatitigan kami. Eye to eye. No words escape our mouth and I can see her lips turning up to smile and that cause my heart to beat even faster. We stayed that way for a little longer until bumitaw na ang mga kamay niya na nakahawak say mga balikat ko and I let her go as well. Tumakbo na palayo yung hayop na driver na yun.
Lumapit ako sa kanya para alalayan sya pero she said she's fine."okey ka lang ba miss" I ask her. She turn her head up at tumingin sa akin. Those cute eyes of her talks to me. "Salamat sa ginawa mo" finally narinig ko narin ang boses nya. I smile" wala yun, ako nga pala si Jordan" at inabot ko ang kamay ko sa kanya. Walang pagaatubiling tinangap naman nya ang kamay ko and her touch. It's like a cotton that were so soft and gentle feel."I'm Nathalie James. Nice meeting you." She is just beautiful. "Thank you nga pala ulit sa ginawa mo dahil kung di mo yun ginawa baka nabunggo na ako"
"Wala iyon, hahayaan ko ba naman na magalusan man lang ang isang napakagandang babae na tulad mo."I am smiling while saying that kaya naman ngumiti sya.
Pumasok kami sa school campus at naglakad lakad.
Nathalie James
Kasama ko ngayon si Jordan at naglalakad lakad at nagkukwentuhan. Napakaaga Kasi ng pagpunta ko dito sa school mga 3 hours ahead sa normal na 7 am ko. Masaya syang kausap and I am so thankful din sa ginawa nyang pagliligtas sa akin kanina. And sa looks niya I really can say na gwapo siya at napapangiti ako kapag lumalabas yung dimple niya. We talk for a while knowing each other and tila naiirita narin siya sa paulit ulit na pagsabi ko ng thank you sa kanya. I laughed. I can't help it. I can't help to laugh when he says na okey Lang Yun ng paulit ulit din. I am Nathalie by the way. My family owns a shipping company at si dad ang nagpapatakbo non and I have a sister named Nicky and a best friend who is taking a business ad as well. He is Robbie. I am in third year of being a collage student. One year nalang.
BINABASA MO ANG
TIME MACHINE
Teen Fiction"Mapagbiro ang tadhana." Isa yan sa katotohanan na darating sa buhay ng isang tao. . . . . . . . . . . When you meet someone na nakatakda para sayo but in the wrong time.. . . . . . Ano ang Kaya mong ibigay para lang makasama mo siya?? . . . . . i...