TIME MACHINE

Chapter 2: know you better

Nagkakailangan sina Jordan at Nathalie dahil sa nangyari pero iniintindi naman nila ang isa't isa.

Nathalie James

Kadarating ko lang galing school nang makita ko si Nicky na excited papunta sa akin. I can see na naging maganda ang first day niya, kaibahan sa akin. Well maganda naman siya dahil marami akong nakilala gaya ni Noami at Iza na naging kaibigan ko ang hindi lang mawala sa isip ko ngayon is Jordan.

I tried to smile pero napakausisa ng kapatid kong to at napansin niya na may gumugulo sa isip ko. Nicky is in tenth Grade na ngayon. Magka bach sila nina Jordan at gustong magtransfer nitong si Nicky sa school namin kaya this year pareho kami ng school pero hindi kami sabay na umuwi.
  
Parang nawala ang excitement niya nang makita niya ang expression ko pero ipinackibit balikat nalang niya iyon. Nagpunta ako sa room ko na wala sa sarili. Nagpalit na ako and open my loptop but I can't seem to think straight right now. I close it again and just stare at it. I shouldn't be thinking about a guy. Pero hindi ko maiwasang mapaisip kung bakit pinagaaksayahan ko ng time ang bagay na yun na hindi naman mahalaga. Naidantay ko ang ulo ko sa kama at tinangal siya sa isip ko. Sakto namang narinig ko ang pagkatok sa pinto ng room ko ni Nicky. Nagkwento sya sa akin sa mga bago niyang kakilala at sa lalaking natiipuan niya. Bahagya naan akong nakatawa sa pagkadescribe niya sa lalaking iyon."bakit ka natatawa ate" Sabi niya "parang di ka naman ganito nang makilala mo si kuya shon."dagdag niya pa. That reminds me of the time nang makilala ko si shon. I shake that memory of him nang maalala ko kung bakit kami nag break.
It doesn't hurt me anymore but there is still that feeling of betrayal that he did back then but as much as possible hindi na siya dapat narerecall dahil it just adds to my you know bad me mood😂😀..

Napansin ni Nicky ang pagbabago ng expression ko kaya napaalala tuloy sa kanya yung kanina. "Sorry ate" I look at her pero i set it aside."okey lang yun. Ano ka ba" habang yunakap ko naman siya. "Ate bakit ka nga pala tulala kanina? May naging problem ka ba?" Usisa niya.

I didn't answer her pero nangungulit parin siya but pinapunta ko na siya sa kwarto niya para makapagpahinga na din siya. Humiga na rin ako at nakatulog nang tuluyan.
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
   Kinaumagahan ay nagayos na ako kaagad at sinalubong ako ni daddy.

He is the table drinking his coffee nang mapansin niya ako. I greated him. "Hi Dad" I said energetically. "Good morning Nat" Sabi niya at kasunod naman iyon ang pagdating ni mommy na nagmamadaling umalis. "Saan ka pupunta" agad na Sabi ni daddy pero tumingin lang si mommy sa kanya then sakin saka ngumiti. " I have a meeting today" tumayo si dad "hindi ka man lang kakain?" Tanong niya pero dumeretso na si mommy paalis. Naaawa ako kay dad. Lagi nalang ganito ang eksena dito sa bahay. Ni hindi nga namin alam kung bakit pero nakikita ko na nagstrive talaga si dad para Kay mom pero binabaliwala lang niya.

Sabay kaming umalis ni Nicky at inihatid ko narin siya sa school building nila. Wala parin kaming imikan ng kapatid ko. Maybe because of the commotion na nangyari kanina. Pilit ko namang pinapaalalahanan ang kapatid ko kahit na pati ako at naguguluhan narin sa sitwasyon nila daddy at mommy.

Habang naglalakad kami ni Nicky hindi ko maiwasan na mapatitig sa sasalubong sa amin na nagtatawanan kasama ang barkada.

Kinabig ako ni Nicky "ate yan yung sinasabi ko sayo kagabi ohh. Na type ko" sabi niya. Si Jordan agad ang napunta sa isip ko "Yung may dimple ba?" Usisang tanong ko agad sa kanya na nakangiti parin sa kanila. "Ano ka ba ate. Yun ohh yung nasa kanan nya" napahinga ako ng maluwag. Akala ko si Jordan at nakahinga ako ng maluwag. I hate what I feel right now ano naman sa akin kung si Jordan nga iyon edi ayos lang. If si Jordan Yun Alam ko na Nicky will be lucky with him pero I feel my heart stops that time nang sinabi ko sa isip ko iyon.