Would Things Change? Ft. Harry Styles

hoofdstuk 1

Maaike p.o.v.

"nee mama! papa! niet doen! ik wil niet naar een praatgroep!" huil ik. "Maaike schatje, het is beter als je gaat. het gaat je echt helpen, we beloven je het!" zegt mijn vader. "nee alsjeblieft! ik wil niet! doe het niet!" jammer ik snikkend. "Maaike! luister nu eens! je moet daar echt naartoe! het komt goed...!" "nee!" kap ik haar af. "ik wil niet! als jullie mij daar naar toe sturen, vergeef ik het jullie nooit meer!" roep ik huilend. ik sta op van de bank en ren naar de deur. ik open hem en storm de trap op.

en zo is het dus begonnen. ik zou me even voorstellen. ik ben Maaike. ik ben net 18 geworden. ik heb blonde haren die ongeveer tot onder mijn schouderbladen komen met hele lichte highligts in mijn haar. ik heb groene ogen. dat is het zo een beetje hoe ik eruit zie. nu zullen jullie denken, waarom word zei naar een praatgroep gestuurd? ik zou het jullie even uitleggen. 5 jaar geleden, ben ik voor het eerst gepest. dat ging er niet zo best aan toe. van uitschelden tot schoppen en van slaan tot in elkaar trappen. alles heb ik mee gemaakt. verschrikkelijke dingen. het is toen, ongeveer 2 jaar geleden uitgelopen tot een zelfmoord poging. ik had het geprobeerd met te veel paracetamols in nemen. helaas hebben mijn ouders me kunnen stoppen. ik werd na het ziekenhuis gebracht en daar werd geconstanteerd dat ik ook nog eens veel te dun was. wat ze hadden gedaan is, ze hebben heel mijn bloed gezuiverd. ook moest ik omdat ik te dun was, nog een week in het ziekenhuis blijven. ze hebben me eten gegeven, letterlijk, tot ik helemaal vol zat! sinds dien ben ik gelukkig weer aangekomen. het was een zware tijd die heel veel met zich mee heeft gebracht. ik ben na het incident ook niet meer naar school geweest, omdat ik veel te bang was. en  nu? heb ik er nog ongelofelijk veel last van.... ik durf niet meer naar buiten. ik ben te bang dat ze me opnieuw iets aan gaan doen. naar maten ik meer thuis blijf, word de angst erger. de laatse keer dat ik buiten was, was een paar maandn geleden. gewoon uit angst. het is verschrikkelijk! toch willen mijn ouders me naar een praatgroep sturen. ik vind het verschrikkelijk! ik wil niet naar buiten! buiten is het eng! mensen daar buiten zijn alleen maar gemeen! ik wil dit niet.

ik kom boven aan in mijn kamer. mijn kamer, mijn veilig plekje. ik hoor voetstappen de trap op stampen. bang ga ik in het hoekje van mijn kamer zitten. tranen stromen over mijn wangen heen. "Maaike! doe de deur open!" roept de stem van mijn vader. ik antwoord niet. "ik kan ook de reserve sleutel pakken he! nu open maken!" zegt hij. bang kruip ik  nog verder weg. ik hoor mijn vader zuchten en de sleutel hoor ik in het sleutelgat gaan. "Maaike? we moeten nu echt gaan. kom mee." zegt mijn vader als hij voor mij komt staan. "nee pap!" huil ik hard. "Maaike... je moet. kom op. even mee werken. we moeten echt gaan." zegt mijn vader. "nee!! ik wil niet!!" roep ik huilend. ik zie mijn vader zuchten en hij komt naar me toe. "NEE! GA WEG!" roep ik huilend. ik voel dat hij zijn armen om me heen slaat en me optilt. "NEE LAAT ME LOS!" roep ik hard en spartel heen en weer. "Maaike doe eens rustig! het is beter voor je!" zegt hij boos en houd me steeds steviger vast. we lopen de trap af. ik lig nogsteeds hard huilend in mijn vaders armen. ik wil diet niet. ik wil niet naar een praatgroep!  ik ben bang! "ellen pak even haar jas en schoenen." zegt mijn vader. "NEE IK WIL NIET! LAAT ME GAAN!" roep ik weer. mijn moeder kijkt me aan met medelijden. ze pakt mijn jas en schoenen op en maakt de deur open. mijn vader loopt naar buiten toe met mij in mijn armen. "NEE!!" roep ik weer hard huilend. ik voel dat ik in de auto word gezet. zodra mijn vader mij los heeft gelaten, begin ik te spartelen. mijn vader duwt snel de deur dicht. ik probeer hem open te rukken, maar zonder resultaat. "LAAT ME GAAN!" roep ik hard. mijn ouders stappen voor in. de auto begint te rijden. ik ga liggen op de achterbank en kruip in een. "wat doen jullie me aan?" zeg ik huilend.

"Maaike stap uit. we zijn er." zegt mijn moeder. ik blijf boos liggen. "ik wil niet. breng me weer naar huis." zeg ik nogsteeds huilend. "Maaike alsjeblieft... werk een keer mee." zegt mijn moeder. ze rijkt haar hand naar me uit. "Maaike alsjeblieft....." fluisterd ze zacht. ik pak voorzichtig haar hand aan. ow god! wat doe ik nu weer! ik stap voorzichtig uit. meteen als ik uit de auto ben, klam ik me vast aan mama. "goedzo meid." zegt ze en ze neemt me in een diike knuffel. "mama ik wil niet." zeg ik huilend. ik begraaf mijn gezicht in haar jas. " toch zou je moeten meis." zegt ze zacht.  langzaam begint ze te lopen. ik slender langzaam dicht tegen haar aan achter haar aan. we komen aan bij een deur. achter deze deur is het. de praatgroep....

heey!  hoe vinden jullie hem? let me know!!!

xx lisa