[1] Regret (Completed)

PROLOGUE

"wala kang kwentang anak!"
"sana hindi nalang kita iniluwal sising-sisi ako because of you nawala sya!"
"isa kang kahihiyan sa angkan ng mga sandoval!"
"ikaw na lang sana ang namatay!"

tears falling down in my cheeks shit! ang sakit marinig sa mismong pamilya ang mga katagang yan

pinunasan ko ang tumulong luha sa akinh pisngi

"mamatay? yon ba ang gusto nyo?maghintay lang kayo mawawala din ako sa landas nyo,tutal pagod na pagod na akong mamalimos sa pagmamahal na hindi nyo kayang maibigay sa akin"

hindi sila sumagot

"dahil ba sa hindi ako normal gaya nila shandel?yon ba?mom and dad? napapagod na ako lahat nalang iniiwan ako at iniiwasan ni kaibigan nga wala akong malabasan ng sakit ng loob!,pinandidirihan ng lahat oo na tanggap ko na! ano magagawa ko eto ako eh. ganito nyo ko ipinanganak"

tuluyan ng nagsibagsakan ang mga luhang noong pagkabata pa kinimkim ko

"kung may genie nga lang matagal ko ng winish na ako ang namatay at hindi sya para wala na akong marinig na lahat ng sisi sa akin binabato,at mawala sa mundong ibabaw ang nagngangalang SANDRIEL!"

pagak akong tumawa nang makitang nagsiiwasan sila ng tingin sa akin

"sising-sisi rin ako na kayo ang pamilya ko huta! ni isang oras na hinihingi ko hindi nyo mabigay! sabagay basura,etchapwera lang ako dito sa putanginang bahay na'to!"

pinunasan ko ulit ang luhang hindi matapos-tapos sa pagdaloy, inabot ko ang envelop kay dad

"sign that pinapangako ko hindi na ako magpapakita at mangugulo sa buhay nyo"seryosong ani ko

sana kapag dumating ang oras na mapirmahan nila ang papeles mawawala na rin sa isipan nila ang pangalang SANDRIEL ASTRID SANDOVAL...