Θεσσαλονίκη, μέσα Οκτωβρίου.
Ο νεαρός φοιτητής ζωγράφιζε προσηλωμένος στο έργο του, αγνοώντας όσο ήταν εφικτό την υγρασία της πόλης που ήταν έντονη εκείνη την μέρα, και το αεράκι του λιμανιού που του ανακάτευε τα μαλλιά.
«Λατρεύω την Θεσσαλονίκη, αλλά η υγρασία της δεν παλεύεται» σκεφτόταν .
Ήταν πρωί, αρκετά πρωί και δεν είχε κόσμο. Γι'αυτό είχε έρθει άλλωστε. Η ησυχία του φαινόταν όμορφη.
Ζωγράφιζε την θάλασσα και τα καραβάκια, με την φαντασία του προσθετε στοιχεία και δάγκωνε ελαφρά το κάτω χείλος του συχνά .
Όταν τελείωσε το έργο του, χαμογέλασε κοιτώντας τα κύματα της θάλασσας, αφήνοντας τον αέρα να πάρει ο,τι βάρος κουβαλούσε μέσα του. Του ήταν δύσκολο να παραμένει ήρεμος γι'αυτό και απολάμβανε τέτοιες στιγμές.
Και τότε την πρόσεξε.
Στεκόταν μπροστά απ' τη θάλασσα και αέρας έπαιζε με τα μακριά μαλλιά της. Τα ανακάτευε, και εκείνη με τα χέρια της προσπαθούσε να τα μαζέψει σε μια χαμηλή κοτσίδα, αλλά γρήγορα τα παράτησε.
Οι μπούκλες της έπεφταν στους ώμους της ελεύθερες, εκείνη χαζευε την θάλασσα όσο τα μαλλιά της χόρευαν στην πλάτη της στους ρυθμούς του αέρα.
Ήταν όμορφη και για μια στιγμή - μόνο για λίγο- έστρεψε πίσω το βλέμμα της και ο Jungkook πρόλαβε να δει το πρόσωπό της, τα όμορφα χείλη της και το γκρίζο των ματιών της. Φαινόταν σαν να έχει φακίδες αλλά το αγόρι δεν ήταν σίγουρο.
Εκείνη γύρισε μπροστά της και ο Jungkook ξεκίνησε έναν καινούριο πίνακα.
_________________
Παρόλο που πίστευα πως θα έκανα ένα μεγάλο διάλειμμα από την συγγραφή ιστοριών (ο θεός να τις κάνει) μου ήρθε έμπνευση για αυτήν εδώ την ιστορία.
Πρόκειται να έχει λίγα κεφάλαια, και ελπίζω να σας αρέσει ❤️
⭐️❤️
YOU ARE READING
/Beautiful/ •J.Jk.
Fanfiction« Η ομορφιά της δεν είναι κοινή. Δεν την συναντάς σε ένα πανέμορφο μοντέλο με " τέλειες" αναλογίες ή σε ένα αψεγάδιαστο πρόσωπο. Την συναντάς σε πίνακες ζωγραφικής, ή μέσα σε βιβλία. Αν είσαι τυχερός ίσως την βρεις να αγναντεύει την θάλασσα. Εγώ ήμο...
