« Η ομορφιά της δεν είναι κοινή. Δεν την συναντάς σε ένα πανέμορφο μοντέλο με " τέλειες" αναλογίες ή σε ένα αψεγάδιαστο πρόσωπο. Την συναντάς σε πίνακες ζωγραφικής, ή μέσα σε βιβλία. Αν είσαι τυχερός ίσως την βρεις να αγναντεύει την θάλασσα. Εγώ ήμο...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Καλλιόπη
Εντάξει, τουλάχιστον καθόμαστε μακριά του. Μην φρικάρεις Καλλιόπη, δεν θα σε δει. Και αν τον περιμένει ο Jungkook στο αεροδρόμιο;
«Δανάη, αν είναι εκείνος στο αεροδρόμιο; Αν με δει;»
Σταματάει να κοιτάει απ το παράθυρο του αεροπλάνου την απογείωση και γυρίζει το βλέμμα της στη κολλητή της.
«Καλλ, δεν θα σε δει, θα κρατάμε απόσταση ασφαλείας, επίσης» έκανε μια παύση και μου έδωσε γυαλιά ηλίου και το καπέλο της «ορίστε, άλλος άνθρωπος θα σαι με αυτά» την κοίταξα και αναστέναξα.
Γιατί αγχώνομαι τόσο; Θα τον δω ούτως ή άλλως αύριο.
Γέρνω στο σκληρό κάθισμα και προσπαθώ να βολευτώ στην στενή μου θέση. Βάζω τα ακουστικά μου, ρυθμίζω το τραγούδι να ακούγεται όσο πιο δυνατά γίνεται ώστε να καλύπτει τις σκέψεις μου και τους τρομερά έντονους χτύπους της καρδιάς μου.
Σκοπεύω να κατέβω τελευταία απ' το αεροπλάνο, φορώντας την ζακέτα μου καπέλο.
Νιώθω την απόσταση που μας χωρίζει να λιγοστεύει, Jungkook.
Jungkook
Γαμω την κίνηση. Τρέχω μέσα στο αεροδρόμιο σαν χαμένος. Νιώθω τα μαλλιά μου να πετάνε δεξιά και αριστερά, τους παλμούς μου να ανεβαίνουν, όσο ψάχνω για ένα γνώριμο πρόσωπο.
«Hyung!» αναφωνω και τρέχω στην αγκαλιά του, έχοντας ένα χαζό και τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου «Μου έλειψες, σε ευχαριστώ που ήρθες»
Τραβήχτηκε και γέλασε, σκουπίζοντας τα δάκρυα που είχαν βρέξει τα μάγουλα μου.
«Και γω χαίρομαι που σε βλέπω μικρέ,φυσικά και θα ερχόμουν»
Χαμογελάω,«ειχες καλό ταξίδι;» τον ρωτάω.
«Ναι,δεν έχω παράπονο. Ήταν και η Καλλιόπη στο ίδιο αεροπλάνο με μια φίλη της. Προσπάθησε πολύ να μην την δω, γι'αυτό ακριβώς και την είδα, ήταν πασιφανές ότι με αποφεύγει»
Πάγωσα. Η Καλλιόπη; Η δική μου Καλλιόπη;
«Εισαι σίγουρος; Εκατό τοις εκατό σίγουρος;» τον ρωτάω και νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν.
«Ναι, μην με κοιτάς σαν χάνος. Αν είχες έρθει νωρίτερα θα την έβλεπες, αλλά δεν πειράζει,θα την δεις αύριο. Λογικά θα έρθει»
Ξεροκαταπινω. Αποκλείεται. Ακόμα και να ήρθε Ισπανία,δεν θα ήρθε για μένα. Εδώ ζωγραφιστο δεν θα θέλει να με δει μετά από τόσα χρόνια,μετά από τον χωρισμό μας. Ούτε ένα μήνυμα,ούτε μια κλήση, και θα έρθει ως εδώ για μένα;
«Δεν θα έρθει» απαντάω με σπασμένη φωνή. Αν είχα έρθει νωρίτερα ίσως την έβλεπα.
Μήπως να της στείλω να την ρωτήσω;
«Για σένα ήρθε, σου πάω στοίχημα» ο Yoongi αρχίζει να προχωράει προς την έξοδο «στο λέω για να είσαι προετοιμασμένος όταν την δεις μπροστά σου. Τώρα πάμε να φάω κάτι, έχω πεθάνει της πείνας» λέει και απομακρύνεται και άλλο απο κοντά μου. Μένω εκεί, σαστισμένος, μέχρι η αδύνατη φιγούρα του, ντυμένη στα μαύρα γυρίζει και μου φωνάζει να προχωρήσω. Τρέχω προς εκείνον.
______
Χευ πιπολ
Ελπίζω να περνάτε όμορφα αυτό το ζεστό καλοκαίρι που οριακά με έχει κάνει να θέλω να πέσω απ' το μπαλκόνι του σπιτιού μου.
