Curse Academy (COMPLETE)

Chapter 1

 CHAPTER 01

HINDI ni April kaya na tumagal dito. She want to run away and disappeared in this cruel world. Nahihirapan na siya. Hindi niya Alam bakit binuhay pa siya, iniwan siya nang mga magulang niya sa puder nang auntie na walang ginawa kundi saktan siya. Everytime she asked herself 'bakit iniwan siya?

She's tired in this kind of set-up!
 
“April!” Kinabahan siya. Sinigawan siya ulit ng Auntie niya. Pagkatapos, sasaktan naman siya nito. Hindi siya nito gusto mula noon hanggang ngayon.

Malalim na bumuntong hininga siya.

Lalabas palang siya sa silid niya nang dumapo sa pisnge niya ang isang malakas na sampal.

Bumagsak siya sa sahig. Napahawak siya sa pisnge. April controlling herself not to cry, kailangan niyang maging malakas. Hindi siya iiyak ..

Ayoko na umiyak. Ayoko na umiyak!

Napakuyom niya ang kamay nang kumirot ang pisnge niya.

Auntie Karen disgusted looking at her, puno 'yon nang galit at kamunghi sa kaniya.

“'Yan ang bagay sayo, salot ka! Wala kang ginawa sa bahay na ito kundi sakit ng ulo. Malas na malas ka sa buhay namin!”

Nasasaktan siya. Sa bawat masasakit na salita nito ay tagos na tagos sa dibdib niya.
 
Hinablot ni Auntie ang buhok niya at pinatayo. She want to scream, to fight back but she can't! Kunting tiis nalang, she need to endure the pain until she never felt that pain no more. Namamanhid na siya sa sakit. Her life is fuck up, it will never be change..

“A-auntie, m-masakit” Garalgal ang boses niya. Kahit anong gawin ni April nararamdaman parin niya ang sakit!

“M-masakit ?!” May halong sarkastiko ang tono ng tiya. “Mas m-masakit ito” Auntie Karen pushed her hardly in the wall. She can't move her body, natamaan ang ulo niya. Nahihilo rin siya. Malakas ang impact nang pag-tulak nito sa kaniya. She was in the edge of screaming when Auntie Karen warned her. Malalaki ang mga mata nito na tiningnan siya. Gusto niya mag-mura! Nagmamakaawa siya dito. Hindi na niya kaya!

Ang sakit.. sakit na ..

“Don't you dare! Malilintikan ka sa akin. Hindi lang 'yan ang aabutin mo kapag nag-matigas ka!” Dinuro siya nito. Naiiyak siya sa nangyayari sa buhay niya. It's always happened, Auntie karen hurt her until she satisfied seeing her miserable. Hindi siya titigil hanggat hindi nito nakikita ang sakit at pagdudusa niya.

Bakit ba sinasaktan siya? Anong kasalanan ko?

Hindi siya nag-salita at hindi siya nagreklamo. Nanahimik siya kahit na sagad na sagad na ang pasensiya niya. Gusto niya itong murahin at sigawan!

Napahiyaw si April ng kinaladkad naman siya nito at bigla binitawan kaya napasalampak siya sa sahig. April doesn't have a strength to fight back, to fight her right. She can't! Tiniis niya Ang lahat dahil wala na siyang matatakbuhan. Ang bigat bigat nang dibdib niya!

“Linisin mo ang buong bahay, labhan mo Ang lahat nang damit namin at magluto ka nang pagkain namin. Do that, immediately! Do you understand ?!”

May pasok ako!

“May pasok Ako, Auntie—”

“I don't care! Sundin mo Ang utos ko.” Diin nitong sabi.

April closed her eyes. She can't find a way to escape. She stuck in this set-up. Wala na siyang magagawa.

“Do you understand ?!”

Napasinghap siya. Napaatras rin siya sa biglang pag-sigaw nito. Sa takot na saktan siya ulit ng tiya, tumango nalang siya at sinunud ang utos ng matanda.