Kendi Denizinde Boğulma

Çıkışı Olmayan Labirent

İnsan ne yapmak istediğini bilmez bağzen gri ye bulanır hayatı.Ya siyah dır ya da beyaz ama bağzen bunun bile arasında kalır.Annemin dediklerinden sonra bu gri hatadan kurtulmanın yolunu bulmam gerekiyordu.Bana Amerikada bir hayat sunulmuştu,orada ki büyük ajansda ailenin evladı olarak eğitimler görecektim ya da burda kalıp o sakin hayatıma devam edicekdim ha bir de babam da ölmemişdi.Büyük bir yalanın içinde boğulmaktan başka,yapabileceğim hiç bir şey yoktu artık.Adım bile yalanmış benim kendimi Konyalı sanan ben Amerikalı çıkmışken ne yapabilirdim ki.Ya ailemin dediğine uyup düşmanlarımızla savaşıcaktım ya da burda ki hayatıma devam edip,Gül sultanla yaşayıp gidicektim.Bu olanlar koca bir kahkaha patlatmama neden olurken bir de.Düşmanlarımız vardı bu sâkin hayattan bir ajana bürünecektim bunu yapmak zorundaydım...Annem için

Saatlerdir aklımda aynı kelimeler
Annem için.
canım için
Annem için.
canım için
Annem için


Kafamda ki sorular tek tek kaybolmaya başlamıştı.Dilek in babasıda bizim ajansın ortağıymış Dilek dünden kabul etmişti ama ben hâlâ o gri çizginin üzerinde gitip geliyordum.

Şu iki gün acılarımdan arınmak için değilde acılarımla boğulmak için verilmişti bana.



Camımı açıp soğuk havayı içime çektikten sonra kararımdan emin bir şekilde annemin odasına doğru ilerledim.Boğazıma gelen sertliği zorlukla yutkundum,kapıyı tıktıkladım içeriden"gel." cevabını alınca içeri girdim.İstemeye istemeye cevap verdim annem gözlerini bana kenetlerken "Kararımı verdim." Annemin gözleri parladı.Keşke benimkilerde parlasaydı,devam etmemi belirtince "Kabul ediyorum." İstemeye istemeye cevap vemiştim annem gülümseyip gamzesini ortaya çıkartırken "Çarşanba günü yola çıkacağız ingilizce eğitimin var ve profesyonel şekilde de konuşuyorsun zorluk çekmezsin.Vedalaşmak istediklerinle vedalaş." Anneme şokla bakarken annemin nerde olduğunu düşündüm neydi şimdi bu mesafe.Bakışlarımı ve göz yaşlarımı koruyarak "Çıkabilirmiyim?" Önündeki kağıtlarla dönmüş bir vaziyette "lütfen" cevabını duyduktan sonra kendimi oda dışarı ettim.Annem değişmişti.Korkuyordum.



"En azından herkesten uzaklaşmadığımı düşünecek olursak" diye plan yaparken kafamda.Banka uzanıp kendi kendime söyledim "Gerizekâlı ne saçmalıyorsun,Dilek dışında herkesten uzaklaşıcaksın herkesten...Gül sultandan,uçurumdan,bankdan ne yapıcaksın şimdi Amerikada ne halt ediceksin annen içinmiş kadın seni takmadı bile mal Feray ayy pardon Ariel offf. " arkamdan gelen kahkahanın sahibi kahkahasını zora ki durdurup "Sohbetin bol olsun." Deyip kahkaha atmaya devam edince ağzına bir tane geçirmemek için kendimi zor tuttum.Yanıma gelip oturunca tepki vermedim ne de olsa omzunda ağlamıştım değilmi.Sırıtmasına son verip "Nasıl hissediyorsun?" Olanlara bakılınca sadece tek bir cevap verebildim "Bok gibi!" Dedim aynen şu aralar yaşadıklarım gerçekten bok gibiydi.Cevabından tatmin olmamış olacak ki tekrar bir soru yöneltti "Şu an ne yapmak istersin?" Düşündüm ama sorusuna bir yanıt bulamadım ne yapabilirdim ki?




Olanlardan sonra Barsla bir Kafe de pamuk şekerli milkshake içiyorduk.Bana bakıp gülümseyince ne dercesine kafamı salladım gülüşü iyice yüzüne yayılmıştı "Bıyıkların hayırlı olsun." Ne yani insanlık hâli olabilir böyle şeyler.İlla ki gülmesi mi gerekiyor du.Cebimden telefonumu çıkartıp kendime baktım ve onun değişiyle bıyıklarımı ortadan yok ettim.Dudaklarını büzüp "Ama benim o bıyıkları silmem gerekiyordu klasikleştirmemiz gerekiyordu bu sehneyi." Gözlerimi gözlerine kenetleyip "Orjinal ol biraz orjinal." Dediğimde
Kıkırdadı
Kıkırdadım

...

Erick

Ferayla geçirdiğimiz vakitden sonra eve nihayet varmıştım.Ama eve gittiğimde Patrick in sinirli yüzünü gördüm.Yanına gidip "Ne oldu?" Diye sordum, kahkaha attı "Düşmanlarımızın ajansına ajan olarak gideceğiz öğrenciymişiz.Yarın yoldayız hazırlan." dediklerine şaşırmamıştım olanlara kafamla onay verip odama İndim.Yarın yola çıkacaktık ve benim bu planda ki görevimi bir kızın hayatını mahfetmekti...başaramıyaçağımı biliyordum ama genede bunu yapacaktım.

İşte şimdi çıkışı olmayan bir labirentde çıkışı arıyorduk.Olmayacağını bile bile deniyorduk.

Yıldızlara baktım en parlağını aradım ordaydı üzülmeyi bekleyen deniz kızı oradaydı

Oy vermeyi unutmayın parlayan yıldızlar🌌