Chapter 8

263 29 0
                                    

Ivy's P.O.V

I woke up feeling something. I'm not comfortable. Fuck! Ang sakit ng ulo ko!

Damn! Nasaan ako? It isn't my room! Ghad! Nasaan ba ako? Shit!

Wait... What the hell!
Napatampal na lamang ako sa sarili kong noo, nang maalala ko ang nangyari sa Esquire. Why did I do that? Ano bang iniisip ko kagabi? Shit! Nakakahiya kay Xieldon.

Nawala ako sa pag iisip nang may maamoy akong masarap. Parang may nagluluto ng kung ano. Ang sarap sa ilong ng amoy.

I came out of the room and the smell became stronger. I got to the kitchen and found Xieldon cooking.

Wow! Xieldon Lopez is cooking. Are you kidding? Damn! He's so good to be true!

"Hey! You're awake?" asked Xieldon.

"Yeah" I simply said.

"Let's eat" sabi pa nya, habang nakangiti.

Umupo na kami at nagsimulang kumain. Ang sarap grabe! Ano pa bang hindi kayang gawin ng isang Xieldon?

"Ang sarap!" I commented.

"Sabi nga nila... The way into a womans heart is through her stomach" sabi naman ni Xieldon.

"So gusto mo dito sa puso ko?" I asked.

"Of course" he answered.

"Why?" tanong ko pa.

"Because I love you" sabi nya, dahilan para matigilan ako. I'm like a statue, hindi ko alam kung anong irereact ko.

"You love me? I thought you just like me? Magkaiba yon" I said.

"I know. But I also know my feelings. Hindi naman ako magtatagal sa'yo if I don't love you. I really Love you Ivy" said Xieldon

I know it's fast! Sobrang bilis ng mga pangyayari na parang pelikula na kailangan agad umabot sa ending. But I don't care. I now know my feelings... My feelings for him.

I love him too... Mahal na mahal ko rin sya.

"I love you too Xieldon" I whispered.

"You love me too?" He asked in shock.

"Narinig mo pa yon?" nahihiyang tanong ko.

"Don't change the conversation" sabi nya, habang masama ang tingin sa akin. "You love me?" tanong pa nya.

"Y-yeah!" I answered. He suddenly smiled and blushed. Damn! He's so cute!

"Does that mean?" asked Xieldon as he pointed at me and himself

"Sabi mo straightforward ka?" I teased him

"I- I mean... Does that mean... you knoe... tayo na?" kinakabahang tanong nya.

"Papatagalin ko pa ba. Yes. Tayo na!" I smiled.

"Yes! Thank you Lord!" Said Xieldon, then he hugged me tight.

"Xie-Xieldon ang higpit" I said, dahilan para itigil nya ang pagkayakap sa akin.

He took my face in both hands and kissed me passionately. I responded to his kiss, so it went deeper and deeper, but we stopped, both catching our breaths.

"I love you so much Ivy. You don’t know how happy I am to have met you. I love you" said Xieldon. I answered him by a kiss. A peck only.

"I love you too" masayang sabi ko, habang nakapulupot ang kamay ko sa leeg nya.

Pagkatapos naming kumain ay dumiretso kami sa kwarto nya, because we were planning a movie marathon.

We choose to watch the popular movie today in the Philippines, "Kita Kita" which has been replicated by other countries. But we still choose the original.

"Hey! The movie just started, umiiyak ka na agad" Xieldon commented.

"I just hate that her friend and boyfriend are a thing. Ba't sila pa? Parang ang sakit lang makita na yung mahal mo nasa kaibigan mo" I answered.

The movie just ended, and I really cried hard. Nakakaiyak talaga! Hindi ko maintindihan kung bakit ganon... bakit kung kailan maayos na ang lahat, saka naman may mangyayaring hindi maganda. Bakit kung kailan lumalapit na ang loob nila sa isa't isa, doon pa sya namatay?

"Hey! Stop crying. It's just a movie" said Xieldon, while comforting me.

"Yeah. I know. Masyado lang akong nadala, sorry" I said.

"By the way... You need to go home" said Xieldon that made me stop

Yeah. I need to face my parents. Sana lang ay wala na sila sa bahay. Nakakasawa rin ang mga pagpaparinig at panenermon nila.

"Ayoko" I pouted.

"Don't be silly. Baka nag aalala na ang parents mo" he said.

"Never! Asa ka! They don't care at all" inis kong sabi.

"Fine. I'll go with you. Sasamahan kita hanggang sa loob" Sabi ni Xieldon, na nagpangiti sa akin.

When we got inside the house, we found Lovi and William in the living room. They looked in our direction, especially to Xieldon

"Good evening Mr. and Mrs. Lim" said Xieldon.

"Good evening to you too Mr. Lopez" William said.

Wait! Magkakilala sila?

"How's your father?" Asked Lovi.

"Good" Xieldon simply said.

Mukhang kilala nga nila ang isa't isa. Baka dahil sa business. Napakaliit talaga ng business industry para sa mga businessman. Kilala nila ang isa't isa.

"Aalis na rin si Xieldon, aakyat na ako" I said.

"No! Stay here!" William commanded.

"Why would I? Aren't you done blaming me for Iva's death? Want me to commit suicide nalang for you to shut your mouths?" I shouted.

"Sorry" they both said in unison.

"Sorry isn't enough! It wont fix anything" I said, then I walked out straight to my room.

I locked the door and I just texted Xieldon to go home.

Damn it!

Sorry? Buti naman naisipan nilang mag sorry. But it isn't enough. Bakit ngayon pa? Bakit ngayon lang?

After today what? Bubungangaan nanaman ako? Well... Hindi naman sila pumupunta sa bahay na ito ng hindi binubuksan ang mga bunganga nila, para sermunan ako. Ano pa nga bang aasahan ko?

It Feels Real [ShortStory]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon