sabah kalkmış ve okul için hazırlanmıştım. odamdan çıkıp merdivenlerden aşağı indiğimde kahvaltı hazırlayan annemi görüp "günaydın." dedim sesim çok enerjik çıkmıştı.
tam kapıya yönelecekken annem, "kahvaltı yapmıyor musun?" dedi. kafamı hayır dercesine sağa sola sallayıp kendimi dışarı attım.
okula girdiğimde karşımda hiç beklemediği bir yüz vardı. arel .
görüş alanım bulanıklaşırken kendimi kızlar tuvaletinde buldum. yüzümü yıkayıp kendime gelmeye çalışırken yan tarafımdan bir ses geldi.
"güneşti.. değil mi?"
"evet.. sizi tanıyor muyum."
"hayır ama tanımalısın tatlım."
"ne?"
"diyorum ki sevgilime mesajlar atarak kafasını karıştıramazsın ." duyduklarım karşısında şoke olmuş bir şekilde bakarken kız devam etti.
"3 yıl öncesinde kalmış değersiz bir anısın sadece kendini bir şey zannetme." 3 yıl öncesinde kalmış değersiz bir anı.. haklıydı arel için 3 yıl öncesinde kalmış değersiz, önemsiz bir anıydım..
"bu arada ben okyanusarel'in sevgilisiyim."
"arel'e mesaj atma sebebim aklını karıştırmak değildi. sadece yaşadığımı bilsin istedim. bir sevgilisi olduğunu bilmiyordum. özür dilerim."
"güzel.. seni arel'in çevresinde görmek istemiyorum."
"arel umurumda bile değil." sertçe yutkunup devam ettim,
eveeet uzun bir bölüm olduğunu düşünmüyorum ama elimden geldiğince uzun yazamaya çalıştım. bu arada diğer bölümde insta-foto bölümü yapacağım. okyanusu değiştirdim haberiniz olsuun.
