δάσκαλε που δίδασκες

teach me/ 6

2 μέρες μετά...

Βρίσκομαι καθισμένη στην καφετέρια της σχολής. Τα μάτια μου κοιτούν στο κενό καθώς παίρνω άλλη μια δαγκωνιά από το σάντουιτς μπροστά μου. Οι σκέψεις μου για τον Μάικ έχουν αρχίσει και λιγοστεύουν. Καλύτερα όμως έτσι. Θα πρέπει κάποια στιγμή να στρωθώ κάτω και να διαβάσω για την πρόοδο που έχουμε στα μαθηματικά. Άλλη σκέψη που με βασανίζει.

Για την ώρα όμως το μόνο που σκέφτομαι είναι πόσο γευστικό είναι το σάντουιτς στα χέρια μου. Τι σως είναι αυτή; Μουστάρδας; Κλέινω τα μάτια μου καθώς μασάω αργά απολαμβάνοντας την κάθε μπουκιά. Ελπίζω να μη μοιάζω με κατσίκα. Ανοίγω τα βλέφαρά μου ελάχιστα και μπροστά μου βλέπω να κάθεται μια φιγούρα, η οποία με ξαφνιάζει κάνοντας να μου πέσει σχεδόν το φαγητό από τα χέρια μου. So rude!

Τα μάτια μου αντικρύζουν ολόλευκα δόντια και ένα χαμόγελο προκαλώντας μου πονοκέφαλο. Τα χέρια της είναι σταυρωμένα μπροστά της πάνω στο μικρό τραπεζάκι κρατώντας ένα ποτήρι με, απ' ό,τι φάινεται, γρανίτα φράουλα. Καλά τριών είναι και πίνει γρανίτα; Τα χείλη της τυλίγονται τώρα γύρω από το πλαστικό καλαμάκι καθώς καταπίνει κάθε γουλιά με ευχαρίστηση.

Καταπίνει το χρωματιστό υγρό προτού με κοιτάξει και μου χαμογελάσει διάπλατα άλλη μια φορά. «Καλήμερα Μπλέικ!»

«Μέρα..» Η έκπληξη στο πρόσωπό μου τώρα έχει αντικατασταθεί από απορία: γιατί κάθεται μαζί μου;

«Δεν έχει αλλού να κάτσεις;» Σφίγγει τα χείλια της σκεπτόμενη καθώς κοιτάει γύρω της.

«Έχει» Ασχολείται ξανά με το γεματό χρώμα υγρό μπροστά της.

«Τότε γιατί δεν πας να κάτσεις αλλού;»

«Δεν ήθελα να σε αφήσω μόνη!»

«Και γιατί όχι;»

«Εμμ.. γιατί έτσι κάνουν οι φίλες; Ντα!» Γελάει με το αστείο της καθώς κοιτάει κάτω τη γρανίτα στα χέρια της.

Εδώ γελάω. Είναι πολύ αστείο το γεγονός ότι έχει πιστέψει ότι είμαι φίλη της, ενώεγώ απλά την χρησιμοποιώ για να κερδίσω το στοίχημα. Και όχι, μη νομίζετε ότι το ξέχασα. Απλά ας πούμε έκανα ένα μικρό διάλειμμα. Άλλωστε, έχω χρρόνο μέχρι το τέλος της χρονιάς και δεν αγχώνομαι. Τον έχω στο τσεπάκι τον καθηγητή.

Τα χαχανιτά μας σταματάνε ταυτοχρόνως «Σωστά..» λέω, το ψέμμα είναι καλά κρυμμένο πίσω από τα λόγια μου. Πέφτει ησυχία ανάμεσά μας. Αχ ωραία ησυχία. Κρίμα όμως που κρατάει μόνο μισό λεπτό επειδή τη σπάει η Εύστα. Jesus....