δάσκαλε που δίδασκες

teach me/ 5

POV Κ.Τζακ

Ακουμπάω το πύλινο αντικείμενο στα χείλη μου καθώς αφήνω το καυτό υγρό να κατρακυλίσει στο λαιμό μου. Το πλούσιο άρωμα του καφέ γεμίζει το χώρο της κουζίνας του σπιτιού μου. Τοποθετώ το φλιτζάνι στον πάγκο από πίσω μου προτού πάρω στα χέρια μου τον δερμάτινο και καφέ χαρτοφύλακά μου οδεύοντας για την εξώπορτα. Περπατώ προς το αυτοκίνητο μου και πριν το καταλάβω έχω ήδη ξεκινήσει, θέλοντας να  μην αργήσω για τη δουλειά. 

Λατρεύω τη δουλειά μου. Από μικρός έδειχνα τεράστιο ενδιαφέρον στην αρχιτεκτονική. Νιώθω πολύ ευγνώμων που έχω τη δυνατότητα και διδάσκω σε αυτόν τον τομέα. Είμαι γενικά αυστηρός όσον αφορά τη δουλειά μου και δεν επιτρέπω τίποτε λιγότερο από την τελειότητα. Ωστόσο, το επάγγελμα του καθηγητή για μένα δεν ήταν ποτέ εύκολο. Όχι να το πενευτώ, αλλά όλα τα χρόνια διδασκαλίας μου σε πανεπιστήμιο όλες οι φοιτήτριες που βρίσκονταν στο μάθημά μου μού είχαν μια... αδυναμία. Βέβαια, όσο κι αν με κολακεύει αυτό το θεωρώ άκρως αντιεπαγγελματικό και δεν υπάρχει περίπτωση να επηρεαστώ ποτέ ξανά από τετοιές παιδιάστικες συμπεριφορές. 

~~~

Κάθομαι στην καρέκλα μου μέσα στην αίθουσα καθώς την βλέπω να γεμίζει από φιγούρες φοιτητών. Κάτι όμως λείπει. Τα μάτια μου ψάχνουν μέσα στο πλήθος. Σμίγω τα φρύδια μου ελάχιστα από περιέργια. Οι παλάμες μου τοποθετούνται πάνω στο κρύο ξύλο της έδρας ώστε να σηκωθώ από τη θέση μου με αργές κινήσεις. Χμμ.. ούτε στην πίσω σειρά είναι..

Επαναφέρω το ανάστημά μου και καθαρίζω τον λαιμό μου. "Καλησπέρα σας" 

"Καλησπέρα" μου απαντούν με μια φωνή, όλοι μαζί, σα να είναι κοπάδι. 

Παίρνω τον κατάλογο με τα ονόματα στα χέρια μου ώστε να πάρω παρουσίες, εφόσον είναι εργαστήριο, όταν ακούω την πόρτα να ανοίγει. Σηκώνω το βλέμμα μου και βλέπω εκείνη. Δεν εισέρχεται με όρεξη όπως συνήθως. Το βήμα της βαρύ. Το βλέμμα της δεν φεύγει από το πάτωμα. Βρίσκει μια θέση ψηλά, στις πίσω θέσεις του αμφιθεάτρου και κάθεται ατσούμπαλα καθώς πετάει τη τσάντα κάτω στο πάτωμα δίπλα στα πόδια της. Μέσα στα λευκά της χέρια τοποθετεί το γεμάτο -όχι τόσο έντονες- φακίδες πρόσωπό της. Τα κόκκινα μαλλιά της απερηποίητα. Τα μάτια της φαίνονται πρισμένα ακόμα και κάτω από όλο αυτό το μακιγιάζ. Γεμάτα θλίψη.

Είναι στεναχωρημένη. Αλλά γιατί;

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι: ο μόνος λόγος που παρουσιάζω αυτό το "ενδιαφέρον" είναι επειδή όλη την εβδομάδα προσπαθούσε να με προσελκύσει και τώρα δεν έχει κάνει καμία κίνηση. Άκομα τουλάχιστον.