BOOK 2 : FORGET YOU ( ON-GOING)

PROLOGUE

I thought our love will last forever.

We promised to each other.

And you always say that we can fight for our love.

You said that your will never leave me.

But I realized that it was just my expectations.

And i find out that is just a temporary, and our love will never be permanent.

Sa mundong ito tanging ikaw lang ang pinangarap, sinubukang kong maging handa para Lang ika'y aking maipaglaban.

Ang mga ngiti sayong labi ang tanging natitira saking memorya. Ang iyong Mata na kailaman Hindi nagsasawang titigan ka.

Tuwing gabi palagi kang iniisip, iniisip ko Kung gano ako naging ka swerte sayo, iniisip ko kung bakit ka nahulog sa isang katulad ko.

Maraming tanong ang nasaisip pero ang tanging pangalan mo Lang palaging tumatatak sa isipan, pag ibig sayo ay tunay dahil ikaw ang nagbigay ng kulay sa buhay Kong malumbay.

Tuwing kasama ka'y para akong may hawak na medalya sapagkat ang pagibig mo lang na sa puso ko ay nagwawagi na Parang nag sisilbing surpresa.

Kahit nasan kaman magpunta, ang alam ko'y sayo Lang ako liligaya. Mga pangako mo'y aking pinagkatiwalaan Kaya Hindi na Kita pwedeng bigyan ng kalayaan.

Buhay ay naging masaya sapagkat napasaakin ka, nag tagal ang matamis na pagsasama.

Ngunit Hindi inaasahang sa kabila ng mga matatamis na oras at araw, nagbago ang iyong ugali na parang nagpalit anyo Hindi ko makita ang dating ikaw.

Pinilit ayusin, ngunit ang tanging sagot mo Lang ay pasensya. Alam mong ang katulad ko ay isang taong mapagpasensya pero Sana Hindi mo inabuso ang aking nadarama para sayo ako ay mag pakatanga.

Pinilit itago ang hinnanakit tuwing ika'y nakikitang masaya, mga Hindi magandang bagay na iyong nagawa ay kinalimutan mo na. Buhay ko ay sayo ko inialay, pero Sana wag mo tratuhin ang puso ko na Parang patay.

Pinilit manahimik kahit tuwing Gabi ay umiiyak nalang sa gilid, tanging laging dala ay aking maskara na mag aanyong masaya kahit ako'y dinurog mo na ng sobra.

Dala dala ko itong maskara upang Hindi kalang makitang nagaalala, Pero ni minsan Hindi mo naisip ang masasayang alaala simula nung nagbago ka.

Kahit ilang beses ng gumuho ang aking mundo, pinili Kong balewalain dahil mas pinagbigyan ko ng pansin Ang salitang "minamahal Kita ng buong puso."

Marami na ang bagay na nakalimutan, pero dapat Hindi na pweding balikan upang Hindi na muling masaktan.

Ngayong ika'y lumisan at ako'y iniwan ano pa ang rason para ako'y lalaban.

THIRD PERSON'S POV.

"Claire!!" Sabay sabay na sigaw ng kanyang mga lalaking kaibigan na. Sina Joshua, gheriel, Kenneth at angelo. Nakita nilang naka handusay at Wala ng Malay si Claire.

Nang sila'y makalapit ay ang dugo ay kumalat sa kalsada, nataranta si joshua kaya't tinawag niya ang mga magulang at iba pang mga kaibigan. " Claire! Claire! Wak-wake up! Please!" Sinusubukang gisingin ni Angelo ang dalaga.

Maya Maya pa ay lumapit ang magulang ng dalaga at sila ay biglang napaluhod at ang kanyang ina ay humagulgol ng napalakas. " Claire!! An-anak!!!!" Nauutal na sambit nito ang kanyang tatay ay nabigla, ang tanging nagawa na lamang nito ay binuhat Ang ulo ng anak gamit ng kanyang kanang kamay habang hinahaplos ang pisngi nito.