My One Less Lonely Love

08

KANINA pa hindi mapakali sa kinauupuan nya si Kara. Nasa opisina sya ni Paolo na kanina pa nakatitig sa kanya na syang ikina-iilang nya. Naghintay pa sya ng ilang minuto pero talagang hindi parin ito nagsasalita kaya hindi na sya nakatiis at nagsalita na sya.

"Sir---"

"Why?"

She caught off when he asked that.

"Po?" Naguguluhang tanong nya dito. Kanina nya pa ito hindi maintindihan lalo na ang sinabi nito sa kanya nung nasa elevator sila at nakayakap ito sa kanya.

"B-bakit ngayon..." hindi nito matuloy ang sasabihin at mukha nanaman itong iiyak. Tumungo ito at pinagsalikop ang mga kamay habang nakapatong sa mga hita ang siko.

Gulong-gulo sya sa inaasal nito at sa pinagsasabi nito. Siguro ay may malaki itong dinadalang problema.

"Sir, aalis---" hindi na naman nya natapos ang sasabihin ng muli itong tumingin sa kanya at nagsalita.

"After two years, bakit ngayon ka lang bumalik? Why didn't you contacted me back then to tell me that youre alright? Bakit-bakit ngayon ka lang nagpakita sa akin sa loob ng dalawang taon?" Tumingala pa ito para pigilan ang nagbabadyang luha na tutulo sa mga mata nito. Pero kumawala parin ito na agad naman nitong pinunasan. "You just came up here without me knowing. You live two full years without me. I paided so many investigators to find you, but fvck! Dito lang pala kita makikita."

Hindi nya mawari kung natutuwa ba ito o ano. Pero sya ay nanatiling naguguluhan.

'T-two years? Pinapahanap? Hindi ko talaga sya maintindihan.'

"I'm sorry sir but---" and again she cut her word but this time he hugged her again for the second time. Hindi sya nakaimik. Merong parte sa pagkatao nya na nangungulila sa mga yakap nito na parang matagal nyang hindi naramdaman ang ganitong pakiramdam na tanging ito lang ang nakakapag paramdaman sa kanya ng ganito. And she also feel that she belong to his arms.

"I'm so happy." She heard him say while sobbing and he hugged her so tight like trying to say that he won't let go of her again. "After two years, you're here with me again. I'm sorry, its my fault. I should not force you to come with me that day. B-but I was so stubborn. I'm so sorry, Shannah. Please forgive me..... wife."

"W-what?!"

PAGULONG-gulong si Kara sa kanyang higaan, dahil kanina pa sya hindi makatulog. Naaalala nya parin ang nangyari kanina.

***

"S-sandali lang sir." Marahan nyang tinulak si Paolo palayo sa kanya para makawala sya dito. "A-ano pong sabi nyo? W-wife?"

Hinawakan nito ang dalawa nyang kamay at nagulat pa sya ng halikan nito ang mga ito.

"Shh. Stop this nonsense wife. Come on, let's go. I'm taking you home."

Tumayo na ito at hinila ang kamay nya pero agad nya naman iyong binawi kaya kumunot ang noo nito habang nakatingin sa kanya.

"Why? Is there something wrong?"

"Sorry sir pero hindi po Shannah ang pangalan ko at lalong hindi ako ang asawa nyo."