forbidden to talk (short taekook story)

Hoofdstuk 1

Pov taehyung

"Dusss" zei onze manager, "dus" zei Namjoon. "Jullie weten waarom ik hier ben?" Iedereen schudde zijn hoofd, onze manager slaakte een diepe zucht. "Ik ben hier (hij wierp een boze blik op mij en jungkook) omdat het taekook, vkook hoe jullie het ook willen noemen gebeuren uit de hand loopt" zei hij. "Hoe bedoel je!?" Riep Jungkook verbaasd uit. "Jeon Jungkook, dat weet je heel erg goed" zei onze manager geïrriteerd. Ik zuchtte, waarom
Probeerde hij het nog? Jungkook en ik hadden een hechte vriendschap en vele army's hoopte dat we ooit een relatie zouden krijgen, niet dat dat ooit zou gebeuren. De laatste tijd shipte army's ons meer dan ooit. We trokken ons er nooit zoveel van aan, als de army's het leuk vonden waarom mochten ze er dan niet op hopen? We hadden er immers nooit last van gehad. Ik kon er niks aandoen dat jungkook en ik werden gezien als het schattigste stelletje van Bts. "Dus, wat wil je eraan gaan doen?" Vroeg Jimin, de manager wierp hem een stuurse blik toe. "Vanaf nou mogen Jungkook en taehyung niet meer alleen zijn en niet meer met elkaar praten, ook zullen ze een afstand moeten houden van minstens 2 meter. Dan zullen die fans zien dat jullie helemaal geen stelletje zijn" Jungkook en ik stonden tegelijkertijd boos op uit onze stoelen, "dat kunt u niet menen!" Riepen we tegelijk. "O ja toch wel, jullie zijn Idols, jullie mogen geen relatie hebben en al helemaal niet met elkaar." Bla bla bla dacht ik bij mezelf, dit wisten we allemaal al, dit was ons grondig uitgelegd toen we besloten in de kpop te gaan. Niet dat dat no relation gebeuren me echt wat boeide, muziek was toch mijn enige liefde. Dat ik geen relatie met jungkook mocht hebben boeide me trouwens ook niks, ik wilde gewoon geen afstand van hem moeten houden, we waren best goede vrienden.