Hoofdstuk 4

265 9 0
                                    

Pov taehyung

We waren inmiddels al weer thuis, ik verbaasde me erover hoe serieus de jongens dit namen. Tijdens de terugreis hadden ze mij helemaal voorin op de bijrijdersstoel neergezet en Jungkook helemaal achterin bij de stoeltjes in de kofferbak. Alles leek gewoon normaal te zijn, maar niets was minder waar, er waren meer regels, en dat haatte ik. Regels waren zeg maar niet echt mijn ding. In dat opzicht was kpop idol niet echt een ding voor mij, je moest je aan veel regels houden. Ik gooide mijn sporttas in de hoek van de kamer, jungkook en ik waren kamergenoten, hoe wilde ze dit gaan doen. Mijn antwoord kwam aanlopen, yoongi liep de kamer binnen met een grote tas. "Ik slaap hier vanaf nu" zei hij toonloos. Ik knikte langzaam, het drong totaal niet tot me door. De tijd die jungkook en ik samen hadden doorgebracht was nu echt over, we waren geen vrienden meer, dat kon niet. "Yoongi?" Hij keek op "waarom nemen jullie dit zo serieus?" Hij zat met zijn rug naar me toe en legde wat spullen in de kledingkast terwijl hij de spullen van jungkook eruit pakte. "Als we niet naar de manager luisteren worden we allemaal op straat gegooid" zei hij, "bovendien dan zal Bts niet langer meer bestaan, we hebben geen keuze we moeten naar de manager luisteren."

forbidden to talk (short taekook story)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu