Chapter 2 WATCHING YOU
2 MONTH LATER...
IBA DIN! Wala! Hindi ko na siya nakita muli. Hindi din naman ako pumunta ulit doon sa park. Baka nag jojogging siya doon nung nakita namin siya pero baka sasabihin niyang gusto ko siya dahil bumalik ako don. No way!
Kahit gwapo siya, magpapa HARD TO GET MUNA AKO.
Para namang palatulan ka niya
F'ck! Ang sakit nun self ha!
"Ate Cleo! Ano po ba ito?". Tanong ng batang lalaki na nagnga ngalang Kai, habang hawak hawak yung notebook niya.
Tumingin ako.
"Well, ate will teach you that okay? Dontcha worry". Sabi ko sabay ngiti.
"Ako din Ate Cleo! Turuan mo kami!".
Sabi ng mga bata.
"Alam niyo ang cu cute niyo. Di ko kayang ayawan kayo. Okay put all your notebooks there and ate will read all of that and then teach you all. Okay na ba yun? Para naman malaman din ng iba kung ano yung gusto niyong itanong?". Sabi ko at sumang ayon naman sila.
"Cute. So! Let's eat everyone. Mamas and papas will come here to bring your lunch. And after that ate will teach you". Sabi ko at tumakbo na sila sa mga parents nila.
Ang saya nilang tignan.
Well, I actually have so many part time jobs. Gusto ko yung trabaho na to. Gusto kung maranasan ng mga bata ang maging masaya at matuto ng kung ano ano. I treat them as my little brothers and sisters dahil never in my life na may family ako.
Dahil nung kinupkop ako ng mga nag ampon saakin. They treat like a trash. Kahit maliit pa ako, pinapatrabaho na nila ako sa mga gawaing bagay kahit ginawa ko na lahat at kinausapan sila kung pwede makipaglaro sa mga batang naglalaro sa labas, Ayaw parin nila. SAD NOH?
Kaya kahit ganito. Kahit ito lang, okay na ako yung tinatawag nila ako na ate. Ang sarap sa pakiramdam parang may pamilya ka. Kaya ayaw ko na tawagin nila akong Teacher haha.
At binasa ko na isa isa yung mga sinulat nila sa notebook nila habang kumakain.
Nang bigla akong napansin sa bintana like parang may tao doon. Kaya tumingin ako.
Wala naman...
I shake my head, baka imagination ko lang yun. Baka stress lang ako.
"ATE, Did you Love someone".
F.ck!
Shakit
"Sa totoo lang baby, hindi". Bigla silang nalungkot. Parang ito yung pagkakataon na nalungkot sila sa sagot ko. Bakit ba kasi ito yung tanong nila ang bata bata pa. Sana all.
"Bakit naman po Ate?". Tanong nung isa.
"Hindi ko din alam Baby e? Like I don't feel someone is attached to me. Parang hindi pa ngayon. But nandito naman kayo kahit wala akong love of my life nandito naman kayo para sumaya yung life ko diba?". Tumango sila. And they start to smile. Buti nalang. Ayokong umuwi sila na malungkot.
"Kahit wala pa si Mr. Right ng buhay ko. Nandito kayung lahat para punuin ng ka cute tan at pagmamahal ang buhay ko diba?". Sabi ko at sumaya na sila. Thank God!
"Ate last question po".
"Ano naman yun baby?".
"What will you do, If you find the love of your life?". Lumapit ako sa kanya at hold and embrace him.
"I don't know what I exactly to say baby, dahil kahit kailan hindi ko naranasan pa yun, at hindi natin alam kung siya na ba. Pero kung mahanap ko siya, di ko na siya pakakawalan pa!". I said and hug him tighter. Nakagigil tong mga batang to.
