THE SEVEN DWARF AND ME

CHAPTER 30

How do i live without you......

VAYLE POV

"Wait lang pre may kakantahin lang ako sa kanya please last na"

"Hayaan mo na doc please nagyon lang kahit ngayon lang" naiyak na sabi ni jm

Lumapit ako kay snow at hinawakan ang kamay nya at ngumiti

How do i

Can through one night without you?

If i  had to live without you

What kind a life would that be?

Oh i

I need you in my arms, need you to hold

You my world, my heart, my soul

If you ever leave

Baby you would take away everything

good  in my life

and tell me now

How do i live without you

I want to know

How do i live without you

If you ever go

How do i ever, ever survive

Oh how do i, how do i, how do i leave?

Kinanta ko yan habang nakangiti at umiiyak sa kanya sobrang sakit ng nararamdaman ko sobrang tanga ko ako ang dahilan kung bakit namatay si snow

"Pre *sniff* tama na yan" sabi saakin ni jaspher na kagagaling lang din sa iyak pati ang iba at mga nurse sa paligid ang daming nagmamahal sayo snow dapat ako nalang ang namatay i love you snow

Nakaburol na ngayon si snow magdamag kaming nagbabantay at wala pang tulog kasama ko ang lolo nya na walang humpay kakakuwento sa kakulitan ni snow nung bata sya

"Alam nyo ba ang apo kong si snow ay napakulit pero mabait iyan kapag tuturukan sya ay nag tatakbo muna sya at kapag napagod ang nurse ay saka sya mag papaturok hindi naman sya takot na magpaturok gusto nya lang talagang magpahabol dahil ni minsan ay hindi nakapaglaro dahil sa sakit nya "naiiyak na kuwento ng lolo nya

Akala namin mamatay na sya noon dahil walang blood donor maputlang maputla sya noon ngunit ang mga magulang nya ay walang tigil sa paghahanap ng donor hanngang sa may nahanap sila na syang ikinagaling ni snow ngunit doon din namatay ang magulang nya, at pinangako nya naaalagan nya ang buhay nya pero asan sya ngayon "saglit na napahinto ang lolo ni snow at pinigilan ang sariling umiyak" ayan sya nakahimlay at sinundo na ng magulang nya nauna pa sya sakin napakawalang kuwenta kong lolo " at naiyak na ng tuluyan ang lolo nya

" ako po ang dapat sisihin lolo, dahil saakin nawala at napabayaan ni snow ang sarili nya sorry po " matamlay na paumanhin ko at sinamaan ako ng tingin ng lolo nya

" sa tingin mo, ikaw ba talaga ang may kasalanan, magagalit si snow kapag nalaman nyang may sakit kana rin "nagulat ako sa sinabi ni lolo

" pero paano pong may sakit ako eh malakas pa naman po ako? " naguguluhang tanong ko

" katangahan vayle, yyan ang sakit mo, hindi ikaw ang dahilan kung bakut wala na si snow ikaw ang dahilan kung bakit nag karoon sya ng lakas na loob upang mabuhay" sabi nya at mas laalo akong napaiyak

Nilapitan ko ang kabaong nya napakaganda nya parin.....................

Hindi kita malilimutan snow..................

Hangang dito nalang po ang storyang ito salamat po sa inyong pagtangkilik hindi ako bihasa sa pagpapakilig at pag papaiyak pasensya na po huhuhuhu walang judgment ah wala pong katotohanan ang storyang ito sana maintindihan nyo