Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hazırlanmam uzun sürmemişti ama ablam şimdiden başlamıştı konuşmaya.
Bu akşam güzel bir yemeğe gidiyorduk. Eniştemin doğum günüydü bugün....
" hadi ama Arya!" of layarak aşağı indim. "hazırım." 'puf' yaptı. Hiçbir şey demeden dışarı çıktık. " abla belki sancın tutar... Hem ayı geldi. Bir şey olmasın? Gitmeyelim bence bu gece."
"bir şey olmaz Arya. Ölecek halimiz yok ya. Hem ben doktorla konuştum.." bir şey demeden arabaya bindim. " teyzecim çok güzel olmuşsun" küçük miniğime baktım Birazcık onu öpme faciasına soktum.
Ve işte o an! Öyle bir ses duymuştum ki... Olayı idrak edemeden kafama gelen basınca dayanamadım ve gözlerimi kapattım...
49 dk. sonra...
Çığlık sesleri duyuyordum...siren... Yavaşça gözlerimi açmaya çalıştım. Sonra yaşadığımız şey aklıma geldi. Zorladım kendimi... Ve yavaşça açtım gözlerimi. Bulanık tı herşey. Mavi ve kırmızı ışıklar, sarı ışıklar... İşte şimdi olayı idrak etmiştim.
Vücudumda acı olmasına rağmen hemen yanımda ki Min Su'ya baktım.
Nabzını kontrol ettim çok şükür atıyordu. Hemen ön koltuktaki ablam ve eniştemin kine baktım....
Atmıyor
Kapıyı zorladım. Üçüncü zorlamamada açılmıştı. Hemen aşağı inmek için çabaladım. Ama yavaş yavaş indim. Bize ve karşı araça giden sağlık görevlilerini gördüm. Bir kız kolumdan tutup beni yavaşça ambulansa götürdü.
Gözyaşlarım gözümden firar ediyordu. Kafamı çevirip karşı araça baktım. Gördüklerime şok oldum. O... O kafede gördüğüm çocuk ile i kaza yapmıştık? "ablam" yanımdaki görevli bana anlamsızca bakmaya başladı. Korece söyledim aynı cümleyi.
Sedye ile gelen toplam dört kişi. O çocuğun sevgilisi... Benim ablam ve... Ve karnındaki bebek!..
HEMEN acılarımı umursamayıp olduğum yerden fırladım. O hamileydi ve nabzı atmıyordu!!!
4 saat sonra...
" malesef... Ablanız ve ablanızın eşi öldü."
Doktorun dedikleriyle beraber deli olmuştum. O iki canlıydı ve çok az kalmıştı!
" M-mi-in S-su?"
" o iyi... Şu an uyutuluyor. Yaşı küçük olduğu için başka ilaç vericektik ama ilaç yüzünden kalbi dayanam-" abim elini susması için kaldırdı.
Sadece ona sarılabilmiştim başka bir şey yapamam çünkü.
" hayır o ölemez!" gelen ses baktık "jimin" abim kaza yaptığımız çocuğa seslendi. " Ateş.." a hayır... Abimin arkadaşı...
"n'oldu jimin?" psikopat bir şekilde gülmeye başladı. "o öldü..." "kim? Öldü?" duvara yaslanarak kendini yere bıraktı. " Min seo... Galiba senin ablan ile kaza yaptık... Ama yemin ederim amacım o değildi."
Gözyaşlarım dahada hızlandı. Onların suçu...
Abim arkadaşını yerden kaldırdı Ve gittiler. Bu sefer ben attım kendimi yere...
O artık ölmüştü.
Biz herşeyden kaçabiliriz ama ölümden asla...
Merhaba! Lütfen bu kitabı okuyorsanız oylamayı unutmayın. Plsssssssss
