dear diary

10: hug me, i'll kiss you.

Sevgili Dahyunie,

Beni ve bozuk elyazımı özlediğini biliyorum, sevgilim. Ben de seni çok özledim. Uyanman için bekliyorum, şuan yanıbaşındayım. Sana hiç haber gönderemediğimin farkındaydım. Bir saniye bile aklımdan çıkmadın. Ne yazık ki senin gibi ben de ulaşamıyordum sana. Aile bile diyemeyeceğim şahısların artık suratlarına bakmayı düşünmüyorum.

Uyan artık sevgilim, sen uyanır uyanmaz gideceğiz buralardan. Hiçbir zaman görmeyeceğiz onların yüzünü. Daha güzel bir hayatımız olacak, fakat bunun için hemen uyanman gerekiyor.

Çabuk uyan meleğim, seni seviyorum.

-Çok değer verdiğin sevgilin Momo

Momo derin bir nefes aldığında, sevgilisinin güzel yüzüne baktı. Dudaklarını ısırırken ona sarılmayı özlediğini fark etti. Fakat bu yorgun bedeni yormak istemiyordu. Çünkü bir an önce uyanmasını istiyordu.

İçeri annesi girdiğinde Dahyun'un günlüğüne yazdıkları gibi yüzüne bakmadı. Onları bu hâle getirenlerle aynı havayı solumak bile istemiyordu. Dahyun'un peşpeşe yazdığı yazıları okumuştu ve daha çok nefret etmişti ebeveynlerinden. "Bakmayacak mısın annene?" Momo hâlâ Dahyun'a bakarken, kafası bir milim bile oynamamıştı.

"En hakettiğiniz şeyi size uyguluyorum Bayan Hirai."

Annesi hiç düşünmezdi bir gün öz kızı tarafından resmileşeceğini, gerçekten pişman olmuş gibi gözüküyordu. Sonuna kadar böyle muamele görmeyi hakediyordu. "Şimdi sevgilimle beni başbaşa bırakmanızı istiyorum." Kadın kendine yedirememezlikle odadan çıktığında Momo hâlâ pikenin altında küçülen sevgilisini izliyordu.

Bu kadar yıl umudunu kaybetmemesi inanılmazdı.

***
(Gece 02:54)

"Tanrım, sonunda!" Momo gülümserken, Dahyun ise tavana boş bakışlar atıyordu. En sonunda Momo'yu gördüğünde heyecandan doğrulmaya çalıştığında sevgilisi omuzlarını tuttu.

"Kendini yorma sevgilim... ölümden döndün." Dahyun gözyaşlarını durduramadı. "Se-sen g... gerçek misin? Yoksa öldüm mü?" Momo rahat olmak için yatağa otururken sevgilisinin beline öyle sıkı sarıldı ki, şuan bile elinden almalarından korktuğu belli oluyordu. "Gerçeğim sevgilim... daha ölmedin. Benim yanımdayken bu mümkün değil." Kafasını omzuna yasladığında söyleniyordu. "Hem sen hiç özlemedin mi beni? Niçin sarılmıyorsun?" Dahyun hâlâ ağlarken Momo elini sevgilisinin belinden çekti ve elini yakalayıp öptü. O kadar duygulu öpüyordu ki. Dahyun Momo'nun da ağladığını fark etmişti.

"Niçin bu kadar geç kaldın? Öldüğünü bile söylediler senin için Momo." Dahyun kafasını yan bir şekilde sevgilisinin omzuna yasladığında söylenmişti.

"Şimdi bunları konuşmayalım." Momo ise düşünüp daha fazla sinirlenmek istemiyordu. Özlemini gidermek ve bir an önce Fransa'ya gitmek istiyordu.

"Seni çok özledim." Bu da Dahyun'un dudaklarından çıkan son sözleri olmuştu. Momo dudaklarına yapıştığında, Dahyun'un kalbi daha fazla hızlanmıştı. Sevgilisinin alt dudağını emdiğinde, Momo sarışınına daha çok yaklaşmıştı. Dudakları adeta dans ederken en son noktayı Momo koymuş, alt dudağını ısırmıştı. Sakinleşmek için sevgilisinin çenesini öptüğünde Dahyun'da onun yanağını öpmüştü.

Böyle giderse daha ileri gidebilirlerdi ve Momo bunun olmasını istemiyordu. En azından şimdilik. Çünkü acilen gitmek zorundalardı. "Ben senin çantalarını hazırladım. Sadece üstünü giyinmen gerekiyor." Dahyun yavaşça ayağı kalkarken Momo'da kalkmıştı.

"Nereye gideceğiz?"

"Sürpriz."

Sarışın gözlerini devirirken giysilerini alıp giyinmeye başladı.

leviexplicit aslında silecektim ama kıyamadım, dahmoya ne kadar bağlı olduğunu biliyorum. O yüzden bu kitaba güzel bir final yapacağım aşkım.