Αλλη μια κουραστικη μερα στη δουλεια.Η φασαρια,οι καυγαδες και η φωνη του εκνευριστικου αφεντικου μου στριφογυριζαν ακομη στο κεφαλι μου την ωρα που γυριζα το κλειδι στην πορτα του διαμερισματος που μοιραζομουν με το αγορι μου.Μπαινοντα μεσα απευθεις βγαζω τα παπουτσια μου.Αμεσως νιωθω πιο ηρεμα.Πιο οικεια.Αφηνω την τσαντα μου στον καναπε και φωναζω τον Λιαμ
"Λιαμ γυρισα"τιποτα καμια απαντηση.Μα πως θα επρεπε να ειναι εδω τετοια ωρα.Εχοντας αυτες τις σκεψεις στο μυαλο μου κατευθυνθηκα προς την κουζινα να φτιαξω ενα ποτηρι τσαι.Καθως το τσαι γινοταν αποφασισα να φωναξω τον Λιαμ ακομα μια φορα,σε περιπτωση που δεν με ακουσε.
"Λιιαμ.Γυρισα.Εισαι εδω"Παλι σιωπη.Ειχα αρχισει να ανησυχω.Θα τον παρω τηλεφωνο μολις ετοιμαστει το τσαι.Ακουγοντας τον χαρακτηριστηκο ηχο "κλινκ" που με ειδοποιει οτι το ροφημα μου ειναι ετοιμα,αρπαζω μια κουπα απο το ντουλαπι και αφου σερβιρομαι παω προς το σαλονι.Ανοιγω την τηλεοραση και σηκωνω το κινητο μου για να τηλεφωνησω στον Λιαμ.Πριν προλαβω να πληκτρολογησω τον αριθμο,ακουω βηματα απο την κορυφη της σκαλα.Δευτερολεπτα αργοτερα τα χειλη του Λιαμ επιτιθονται στον λαιμο μου,φιλοντας και δαγκωνοντας απαλα το ευαισθητο σημειο μου.Μου ξεφευγει ενας αναστεναγμος καθως τα χειλη του Λιαμ δαγνωνουν απαλα τον λοβο του αυτιου μου και συνεχιζοντας προς τα πανω μου ψιθυριζει
"Συγγνωμη μωρο μου.Δεν σε ακουσα.Κοιμομουν"
"Δεν ξερω αν μπορω να σε συγχωρησω Πειν.Ειμαι κουρασμενη,στρεσαρισμενη και εσυ δεν ησουν εδω"ψευτογκρινιαξες ακουμπωντας τα χειλη σου στα δικα του.
"Ελα σε παρακαλω θα σε ξεκουρασω"ειπε καθως σε σηκωνε απαλα απο τον καναπε και τυλιγες τα ποδια σου γυρω απο τη μεση του και τα χερια του γυρω απο το λαιμο του και περνοντας τα μεσα απο τα μαλλια του.Ενωσε τα χειλη σας και δεν εσπασε το φιλι παρα μονο οταν φτασατε στην κρεβατοκαμαρα οταν σε τοποθετησε στο κρεβατι και αυτο για λιγα δευτερολεπτα μονο για να ξεντυσετε ο ενας τον αλλο.
