The Royal Prince

Chapter Eleven

Kung titingnan si Prince Clayton. Tipikal na biyaherong turista ang itsura nito. napakasimple kasi ng kasuotan nitoo. Naka-tshirt lang, pants at dark blue na jacket.

    Pero sa kabila ng kasimplehan, kapansin-pansin pa rin ito para sa ilang pasaherong kasabay namin nila ni Stan. Kahit naka-jacket, kitang-kita pa rin ang ganda ng pangangatawan nito. At kahit na natatakpan ng shades ang dark brown nitong mga mata, hindi pa rin maitago ang kagwapuhan nito

Clayton’s POV

“Ladies ang gentleman, we are now at the Ninoy Aquino Internatinal Airport. Manila, Philippines. Thank You for flying with Island Airlines.”

    Tumingin ako sa labas ng bintana at tinanaw ang tarmac. Sa wakas, lumapag na rin ang eroplanong sinasakyan sa Pilipinas.

    Hinintay muna namin ni Stan na maababa ang karamihan ng mga pasahero. Nang halos nakababa na lahat, saka kami lumakad palabas ng eroplano.

“Thank you for flying with us sir! Have a nice day!” bati ng mga staff ng Airline na sinakyan namin. Isang simpleng ngiti ang iginanti ko sa mga ito.

Nang nalalakad na kami papunta sa immigration booth kung saan tatatakan an gaming passport, biglang huminto sa paglalakad si Jeree.

“Wait!”

“Why?” tanong ko.

“I forgot something. My other bag. I must hve left it at the compartment.”

“Let’s go get it.”

“No. Just wait here. I will be back immediately/”

    Pagkasabi nito ay tumakbo na ito pabalik sa loob ng eroplano. Medyo nakakalayo-layo na kami. Iniwan na lang nito ang de-gulong na travel bag na hila-hila sakin.

    Habang naghihintay, binuklat-buklat ko ang magazine na hindi ko natapos basahin sa eroplano. After browsing the last page, tinikop ko ang magazine at isinuksok sa isa sa mga ouside pockets ng bag na dala.

    Tiningnan ko ang diresyong pabalik sa loob ng eroplano. Wala pa rin si Jeree. For lack of better things to do, kinuha ko ang passport sa loob ng bag at inilagay na lang sa bulsa ng sour na jacket. Para nga naman mamaya pagpili namin sa immigration booth ay mabilis ko na lang makukuha iyon.

    Pagkuwa’y hindi ko sinasadyang napatingin sa isang babae na nakatayo sa hindi kalayuan. Napakunoot-noo ako. She looked strangely familiar. Hindi ko nga lang makita masyado ang mukha dail nakatagilid ito/ but she really looks familiar……

    Saglit akong nag-isip. San ko nga ba naki---- then my eyes widened.

    She’s the female paparazzi at the park!

“Got it!” si Jeree ang dumatin na dala ang bag na naiwan sa eroplano.

    Nialis ko ang tingin sa babae at binalingan si Jeree.

“You’re too fast.”

    Ngumiti si Jeree.

“Let’s go.” Sabi ni Jeree

“Wait.”

“Why?”

    Inalis ko ang tingin kay Jeree at muling ibinalik ang tingin sa direksyion ng babaeng tinitingnan ko kanina. But she wasn’t there anymore.

“Where is she?” I said.

“Who?”

“The woman!” I answered, my neck stretches looking for her amongst the crowd of people.