HAYATIN OYUNDAN DAHA MI DEĞERLİ?

BÖLÜM 1:HER ŞEYİN BAŞI

Yapmam gereken sözde onlarca iş vardı.Ödev yapmalıydım,ders çalışmalı,odamı toplamalıydım.her zaman olduğu gibi bilgisayardan sanki hayatta daha eğlenceli bir aktivite yokmuş gibi satranç oynamayı bırakamıyordum.oynayarak puanımı arttırdıkça bırakmak için bahane buluyor ;bir kere kaybedince tekrar hırslanıyordum.Annemde ders çalıştığımı düşünüyordu ama bunu da dersten sayıyordum.Sonuçta beynimi edebiyattan daha çok çalıştırıyordu.Edebiyat beni hem düşündürüp hem sevinderebili rmiydi ?Nazım Hikmet olsaydım belki.Ama en sonunda siteden çıkıp turnuvaları kontrol etmeye karar verdim.son katıldığım turnuvanın üstünden geçen 5 aydır taşlara dokunmamıştım.gelebilecek en güzel haberlerden biri geldi gözlerimin önüne.Ankara Açık turnuvası yapılıyordu 1 hafta sonra.Bilmeyenler için;Türkiyede ki  benim gibi uluslar arası ustalardan tutun da ,büyük ustalara kadar herkes gelirdi böyle turnuvalara.Ama en sevdiğim yanı bu değildi.En sevdiğim yanı televizyonlara veriliyor olmasıydı.Annem çok seviniyordu televizyonda beni oynarken görünce.siteden kayıt işlemlerini tamamladım ve son olarak da maillerime bakıp yatmaya karar verdim.Belki biryere çağırılırım.Gerçi bi tanıdığım olmadan çok zor.Ama imkansız değil.Yatağıma uzanıp turnuvada şampiyon olduğumun hayallerini kuruyordum. her turnuva öncesi yaptığım gibi.Hayalimde seyre değerdi ama şimdi.öyle hamleler öyle fedalar yapıyorum ki;izleyenler ,anlayanlar,anlamayan oynamayı bilmeyenler, hepsi şok içindeydiler ve çok eğleniyorlardı beni izlerken.Derken uyuya kalmışım zaten.ertesi gün hiç satrançla alakalı bir şey yapamamıştım.dün yapmadığım sorumlulukların ceremesini çekiyordum.Oynayamadığım zamalar körleme oynamaya çalışıyordum kafamadan.Ama aklınızda sevdiğiniz biri varsa başka bir şeyle meşgul etmek çok zor