liar ♡ lucas wong

liar ♡ thirty five

"I wanna go to the fireworks festival with you," sabi ko kay Lucas, nang nakaupo kami sa may rooftop ng bahay namin ni Yuta-nii.

Nagsleep over kasi dito ang second and third years ng NShitty, but he said he wanted to spend time with me and not them bago siya makatulog.

We were watching the stars in silence while talking about what the future might hold for us, with him holding my hand. To be honest, I don't wanna let go. I don't ever want to. Both his hand and siya mismo.

"Oh. Kelan ba yun? Diba pupunta tayong Japan next week? Kasama ka and NShitty?" Sabi niya, and I smiled softly before nodding.

"Yeah, kinda like that," sabi ko. "I wanna watch it alone with you, though." Nahihiyang dagdag ko.

"Okay, I promise. I promise I'd be there by your side. We'll watch it together," sabi naman niya, kissing my forehead.

Sa sobrang pagkakomportable ko na sa kanya ay natatakot na rin ako minsan. Paano kapag nagsisinungaling lang pala siya sa akin at hindi naman talaga niya ako mahal? Paano kapag hindi naman pala niya ako gustong makasama pa sa mga susunod na taon at peke lang pala ang lahat ng ito?

That thought really scares me, kahit na gaano ko pang itaboy yun sa isipan ko.

"We should sleep now. Sabado pa bukas, malamang may pinaplano nanaman ang mga ugok," sabi ni Lucas sa akin, and I nodded.

Tumayo na kami at saka naglakad na pabalik sa loob. He still did not let go of my hand, at ayaw ko rin naman na bitawan ang kanya.

Nakapasok na kami sa loob, and then hinatid niya ako sa kwarto ko bago siya nagpunta sa  tutulugan niya nila Yuta-nii.

Hindi ako makatulog kaya naman naisipan ko na bumaba muna para kumuha ng maiinom. My footsteps weren't heard, kaya  naman nagpapasalamat ako dahil dun at walang magigising.

Once I got in the kitchen ay uminom na ako, kaya lang ay natigilan ako matapos uminom dahil sa narinig ko. G-Gising pa pala sila.

And... what?

Is this real?

"Pre, kailan mo ba aaminin kay Vernice na dare lang kaya mo siya in-ask out?" Tanong ni Jaehyun kay Lucas, and I felt my eyes sting.

It was all a dare? Ang cliche, pero masakit.

Pero... hindi naman siguro niya magagawa yun, hindi ba?

Hindi ba?

Hindi ba?

Hindi ba?

"Pre, after na ng Japan. Nangako ako, eh," sagot naman ni Lucas, na siyang bumiyak sa puso ko.

I could almost hear my heart breaking, dahil sa narinig ko. Sumagot siya. Ibig sabihin ba nun, totoong dare nga lang? Heck, why is he such a liar?!

"Hina mo naman, eh. Bakit antagal mo umamin?" Tanong ni Jaehyun sa kanya, and then he chuckled before shaking his head.

"Katakot eh," sagot naman niya, sighing.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil sa narinig ko. So ganun na talaga yun? Peke lang talaga sa kanya ang lahat?

"Lucas, bakit ang sinungaling mo? I thought you told me na never ka nang magsisinungaling sa akin? Wait, you told me that after you lied! Puro ka kasinungalingan, Yukhei!" Sigaw ko, at parehas naman silang nagulat ni Jaehyun.

He blinked rapidly, at umalis naman na si Jaehyun, kaya naiwan kaming dalawa dito. My lower lip was trembling, my eyes were tearing up. Nagsisibagsakan na ang mga luha ko nang mag umpisa siyang magsalita.

"I- Vernice. I can explain," sabi niya, at saka sinubukan na hawakan ang kamay ko pero umiwas ako.

Shit. I'm so disgusted. If everything was a lie, how could he kiss me like he meant it? How could he?! Kahit kaunti ba ay wala man lang siyang ginawa na hindi kasinungalingan?

"No need. I heard what I needed to. You lied. This was all a dare. You never really loved me the way I loved you. Hindi ko na alam kung ano pang paniniwalaan ko o kung may dapat pa ba akong paniwalaan," I whispered, and then ran back up to my room.

I ignored his calls, kahit na masakit. Minahal ko na, eh. I opened up my heart only for it to be forced shut dahil rin sa kanya.

"You're a liar, Wong Yukhei,"