I am UNTOUCHABLE!

Chapter 11.2

(Continuation)

TERRENCE Point of View

" Kuya " -she called

" Kuya, do you still remember that girl I was talking about before?" -tumango naman ako sa tanong nya

I still remember those times na umuuwi siya ng bahay na sobrang dumi pero iba ang sinasabi niyang dahilan.

" i'm doing my mission " - yan lang ang sasabihin niya samin

Mapapatawa naman sa kanya si mommy kaya laging lusot. Tinatanong ko siya kung anong mission ang sinasabi niya pero sinasabi lang nya na may isang bata siyang gustong maging kaibigan.Di nalang ulit ako nagtanong, paulit ulit lang naman kasi ang sagot niya -_- . Just a revolving cycle.

" what about her? " -

" Nakita ko ulit siya kuya....

..

..

.. kaso naaksidente siya "

Para naman akong nabato sa pagkakaupo ko ng marinig ko yun. Yung parang nabuhusan ng isang baldeng ice galing north pole. Biglang bumalik sa ala-ala ko ang nangyari. Biglang nad apperr sa utak ko ang mukha ng babaeng nabanga ko. Isang pares ng mga matang itim.

nakita ko namang parang pinipilit niyang pigilan ang pagpatak ng luha niya. I feel like an asshole right now. Naawa ako sa kapatid ko, kasalanan ko kung ba't siya umiiyak ngayon diba? I feel so selfish. Kinabig ko naman siya at niyakap.

" Ikaw naman kasi, dapat binigyan mo ako ng picture niya para naman alam ko ang gagawin ko kung sakali. Yan tuloy! nabanga pa ng kotse.Ang tanga ng kalsada diba? " -biro ko sa kanya

Pero kahit anong gawin ko, di parin nagiging light ang atmosphere ng kwarto. Nanatili naman akong nakayakap sa kanya saka unti-unti kong naramdaman ang bigat niya. Tinignan ko siya para kumpermahin ang akala ko, at tama nga. Tulog na sya. Maingat ko siyang inilapag sa kama at kinumutan. Hinawi ko ang mga buhok na nakaharang  sa mukha niya. Even though alam kong galit siya sakin at least kinausap niya ako.I smiled then kissed her forehead.

Tatayo na sana ako ng makita ko ang videocam sa kamay niya. That's the cam gave heron her birthday.Akala ko di nya ginagamit.Kanina pa niya to hawak eh, probably di mo talaga maaagaw sa kanya ang papel,ballpen at ang camera niya, Kahit sa pagtulog.

Siya pa nga laging tagakuha ng picture samin noon.

Kinuha ko naman ang videocam sa kamay niya na nakalimutan nya atang isara dahil may video dun na katatapos lang atang i play.Nacurios naman ako kung ano yun. Bat naman mag vivedeo si Shan nang kung ano ano?

I hit the play button and start to watch the video pero di pa yun natatapos ng mapako ulit ako sa kinauupuan ko. I  just stared at it na parang na block ang daloy ng dugo papunta sa utak ko. Mayron ding videong magpa play sa utak ko, flashback ng nangyari. Ang babae...

ang babaeng sumasayaw sa video. I'm wishing all my might na di tama ang iniisip ko. Na namamalimata lang ako , na baka hallucunation lang to.Pero alam kong niloloko ko lang ang sarili ko.

Hindi pwede. Nanlamig ako sa kinauupuan ko dahil sa ideyang pumasok sa isaipan ko. Feeling ko, mahuhulog ang videocam sa kamay ko any minute. From the video I can't hear people screaming pero I can see them being amazed. I can hera a girl sobbing; which is I think Shannel.

She dance like she owns the stage.Like she's the only one breathing. You can really feel the emotions.

Ang lungkot....

Nakapikit lang sya habang nagsasayaw... She was performing a contemporary ballet. Yung parang interpretative ballet. Every step she make is perfect. Parang ang gaan niya tignan.

The song ended pero parang naapektohan ang lahat ng taong nanonood.It was like a slow motion when I saw her opened her eyes. Fr the second time I saw it again.. Isang pares ng mga itim na mata

Huminga ako ng malalim. I don't need another proof for another clarification para patunayang tama ang hinala ko. *sigh*

Siya ang babaeng yun...

Ang babaeng noon pa ikinukwento ng kapatid ko..

Ang babaeng dahilan kung bakit galit ngayon si Shannel sakin..

Ang dahilan kung bakit sya ganito

Ay ang babaeng nabanga ko..

I really screwed up.BIG TIME!!