This Little De Vil Of Mine

Chapter Six: The Conversation

Jay's POV

" Okay but let's be quick. May trabaho pa ako as what you see." Seryoso niyong saad. Tumango naman ako at pina upo ko siya sa isang silya malapit saakin.

"So like what I have just said earlier, may nararamdaman akong kakaiba sayo tuwing nakikita kita. This may sound weird but I hear voices in my head when I look at you." Paliwanag ko dito. I'm trying not to stumble up my words and be serious for once baka tapusin niya itong usapan namin and I would be left with more questions unanswered.

" What voices?" Mukhang nakuha ko ata atensiyon niya. Phew... That's step one.

"I hear a girl laughing and calling my name." Sagot ko naman. Bahagya naman itong nagulat at bahagyang napaisip na para bang may inaalala.

"Is there something wrong?" Di ko mapigilang matanong.

"Well there is. I also have the same situation as you are. Every time I look at you I feel strange. I also hear voices in my head. But it's not a girl, it's a boy laughing and calling my name." Paliwanag nito. Wow. I never thought she also have the same situation as I have.

" Since when did it started?" Tanong ko dito nang mapansin kong di na siya nagsasalita.

"Five years ago. Nagising na lang ako sa isang ospital ng walang alaala. And you?" Tanong nito. Just wow. Is this fate or a prank. We... Both lost our memories.

"Five years ago too. I woke in a hospital with my 'parents', if they really are. They said I got into an accident after getting drunk at my friend's birthday the nigjt before." Paliwanag ko naman dito. Napaisip naman ito ulit.

"Since when did you woke up then? Fid they tell you how long have yoy been asleep?" Seryoso nanamab nitong tanong.

"Mom said I was asleep for a month. I woke up last May 5th of 2014. And you?" Tanong ko dito pabalik.

"A nurse told me I was asleep for 1 month and 3 weeks. I woke last May 26. So if we do a few calculations, I got an accident last April 5th. That also means..." Sagot nito. Lumingon naman ito saakin. Nakuha ko naman ang ipinaparating niya. Kahit di niya sabihin alam ko na.

"I also got an accident with the same that date. April 5th." Sagot ko naman dito. For the past 5 years, I haven't really got much attention on knowing my past. Until now.

"Does this mean something? We have a lot of things in common. You lost your memories, I lost mine too. It both happened for the last 5 years ago. Should we look for answers?" Tanong ko naman dito. Napaisip naman ito saglit. Kinuha naman nito ang cellphone at may kinakalikot. Pag katapos binigay naman nito saakin ang cellphone nito.

"Sa susunod na natin ito ipagpatuloy. Malapit na matapos ang 15 mins excuse ko. Give me your number and I'll call you you kung kailan tayo mag kita at mag usap." Saad nito. Tumango naman ako at kinuha ang phone niya and gave my number. Nang matapos binigay ko naman ito sakanya balik tapos may ginalaw muna siya saglit. Not for long bigla na lang may nag text saakin. Baka si mama o di kaya si kuya.

Kinuha ko naman ito and I was surprise to see na hindi si mom or si kuya.

09*********

This is my number. This is Evie.

Yan ang nakalagay sa message.

"I better go. Tatawagan na lang kita kung kailan pwede. I'm a busy person so I'm not so sure if when would it be. I'll just let you know." Huling saad nito. Bago pa man ito makalayo ay hinila ko muna ang braso nito. I don't know kung ako lang ba o parang may nararamdaman akong electric shock. I think she felt it to dahil bahagya itong na tinag.

"Can I fetch you later? Hatid na kita. Total, alam ko rin naman kung saan ka na nakatira." Saad ko dito.

"If it suits you, it's okay. Basta di kita na istorbo sa schedule mo. Baka kasi busy ka ring tao." Sagit nito. Umiling naman ako.

"No I'm not. Kakatapos ko lang sa afternoon shift ko kaya free ako ngayon."

"Okay." Sagot nito atsaka umalis na. Hinayaan ko na lang siyang umlis since sabi niya mag tatrabaho na siya. Ewan ko pero bigla naman ako napatingin sa kamay kong dinapoan ng kuryente. I can still fell her soft smooth skin against mine.

Umupo na lang ako at hinintay na matapos ang shift nila Sabine at Evie.

Evie's POV

After that talk with Sabine's boyfriend, I felt something weird, again, towards him and his point. He's right. We have a lot in common. And maybe it is all connected and maybe we have a connection.

Inalis ko muna sa isip ko ang lahat ng iyon at nag pokus na lang muna sa trabaho. In abot few mins malapit na ang out namin. Gugustuhin ko mang balewalain ang usapan namin kanina pero di ko mapigilang madistract lalo na't nararamdaman kong naka tingin siya saakin. I just let him be hanggang sa mag 10:30 pm na.

Pumasom muna ako sa may female employees at nag palit na ng damit. Sa locjer lang kasi namin iniiwan ang mga uniform namin para dito na kami mag palit. Ayaw kasi ni ma'am na dalhin namin iyon kasi baka maka dagdag kami ng labahan. Natuwa ako non but at the same time na aawa kasi alam kong si ma'am ang nag lalaba ng uniform namin tuwing umuuwi na kaming lahat. Nag offee naman akong aki na ang mag laba ng sarili kong uniform pero umayaw parin kaya hinayaan ko na lang.

Nag susuot na ako ng sapatos ng biglang sumulpot si sabine.

"Evie, saby ka nanaman sa amin ha. Hatid kanmin." Di na ako umanggal pa dahil alam ko na kung saan pupunta ang lahat tumanggi pa ako.

"Great. Hintayin na lang kita sa may parking lot. Atsaka wag mo kalimutang mag kwento ha." Paalala nito bago. Mawala na skya sa paningin ko.

Inayos ko naman ang sintas ko bago ako tumayo at sinara ang locker ko bago aalis. Bubuksan ko sana ang pintuan ng biglang may narinig ako.

"Alam mo bah ang saya saya pa namin noon na sa probinsya pa kami. Naghahabulan kami tapos nag tagutaguan tapos nag lalaro rin kami ng bahay bahayan. Ako namn yung mama tapos yung kaibigan kong lalaki naman ang asawa ko. Nakakakilig oa nga noo nung nag tatatwagan na nga kami---" Di nito na tuloy ang sasabibin ng bigla na lang silang marinig na para bang nahuhulog.

Ako yun. Bigla na lang ako nahilo at parang binibiyak ang ulo ko.

"Evie laro tayo. Kunwari asawa daw tayong dalawa. Ito kunwari anak natin." There's that voice again. Ano nanaman toh? Isang lalaking nakangiti tapos may inabot siyang laruan sa batang babae.

"Sige. Pero dapat may iba tayong pangalan. Ako kunwari si---" Di ko na kita ang sunod nun ng bigla na lang dumilim ang lahat.

Jayce. Huling narinig ko ng tuluyan na akong sakupin ng kadiliman.

<><><><><><><><><><><><>

So yeah... Once again yan lang muna ulit. Again, vote and comment please. And also, I was thinking of a deal for you. If this story gets 5 reads per chapter, I would post 2 chapters per week, or maybe I would post chapters everyday...

So what do you say? Deal or no deal?

Once again, I hope you enjoyed it😊😊.