Seven roses

Liefde bestaat niet

Dromen. Nutteloze beelden of zit er toch wat achter ? Het is net zoals die romantische films. Julia droomt over haar perfecte man. Julia krijgt haar perfecte man, Romeo. En ze zijn gelukkig. Maar wat niet iedereen weet is dan ze dood gaan. Jawel, ze gaan alle twee dood op het einde. Heb ik net je vibe verpest? Het zit zo, een paar jaar geleden had ik een vriendje. Tjonge, wat hield ik van hem. Door hem geloofde ik in liefde. Maar het is ook door hem dat mijn nood aan liefde verdween. Je zou denken "het geeft niet meid, je ware loopt hier nog ergens rond. Maar dat is het juist. De ware loopt hier niet rond. Het zit allemaal in je hooft. Liefde bestaat niet. Liefde is niet echt. Liefde is een zwakte.

Ik staar naar de bloem die ik net op tafel heb gelegd. Ik wist even niet wat ik moest denken. Ik was het even beu. Ik wist zeer goed wie die bloem daar had gelegd. Het was meneer Black. Ik ben het bijna zeker. Waarom is hij altijd zo obsessed met mij? Ik ga het hier niet bij laten. Ze wandeld gefrustreerd naar de telefoon die net naast de bruine deur op de kast ligt. Ze toetst het telefoonnummer in. "Hallo?" Klinkt het aan de andere kant van de lijn. "Met wie spreek ik?"
"Hey" antwoord ik een beetje fel terug. "Het is met Amy, ik wil gewoon eventjes laten weten dat jij en ik, wij gaan nooit gebeuren. Niet in dit leven en niet in het volgende leven. Nooit." Even is het stil aan de telefoon. Misschien moet ik iets zeggen. Het was nog al 'right to the point'. Moet ik sorry zeggen? "Sorry, dat was nog al direct."
"Neen, het is oke, ik had dat even nodig." Zei hij vlug als antwoord. Hij klonk gekwetst. "Hoe dom was ik ook om ooit te denken dat je met mij ooit iets wou beginnen. Zie je op het werk" voegde hij er nog aantoe. Ik was blij dat dat even was uitgeklaard maar dat het op die manier was, vond ik wat minder vrolijk. Ik had het gewoonweg verpest. Verknoeid. Schuld gevoel rilde overal op mijn lichaam. Binnen 10 minuten moest ik op het werk zijn. Ik schaamde me dood