Abnormaal

2

Ik werdt wakker gemaakt door een schrille geluid. De zon scheen door de ramen heen en ik hoorde ergens in de verte vogels zingen. Ik kwam kreunend overeind. Ik wou rechtstaan maar een misselijkmakend gevoel liet me meteen terug zitten. Na enkele minuten te hebben gezeten ging ik toch terug rechtstaan. Ik pakte een glas en vulde het met water, pakte daarna een paar slokjes en gooide de rest terug in de pombak, vulde hem dan terug en dronk het op met een paar pillen. Mijn hoofd zat te bonzen en ik voelde me nog steeds misselijk. Uiteindelijk besloot ik om naar de refter te gaan om mijn ontbijt te nemen, aangezien dat ik nooit pillen op een lege maag zou moeten nemen.

De refter was half vol met allemaal mensen die vrolijk in groepjes zaten te ontbijten. Ik ging in een rij staan voor mijn ontbijt en pakte een paar boterhammen met wat Nutella en ging dan alleen zitten aan een tafel. Na te hebben gegeten ging ik terug naar mijn kamer om nog even uit te rusten voordat school ging beginnen.

Eenmaal dat de bel ging om aan te tonen dat school ging beginnen pakte ik mijn rugzak en stapte ik naar buiten. Ik had moeite mijn lokaal terug te vinden maar uiteindelijk geraakte ik er. De leerkracht was al binnen dus besloot ik maar naar binnen te gaan.
Ze begroete me met een glimlach en ik ging achteraan zitten. Naast mij en de leerkracht was er nog niemand in het lokaal. Maar een paar leerlingen kwamen even later lachend binnen, gevolgd met nog meer leerlingen. Uiteindelijk was de klas vol. Er kwam een meisje naast me zitten maar ik had het niet echt opgemerkt, ik was gewoon op mijn gsm bezig.

Eenmaal dat iedereen binnen was begon de leerkracht met spreken. "Goedendag iedereen, ik ben mevrouw Vranken."
"Mevrouw vrankenstein!" Luide door de klas. Iedereen begon te lachen behalve de leerkracht zelf. Ze was in de mid 30 gokte ik, had kort blond haar en kon mooi zijn maar had een strenge en kille blik in haar ogen.

Enkele minuten later was het weer stil. Mevrouw Vranken schraapte haar keel weer en begon weer te spreken. "Ik zal jullie titularis zijn voor dit jaar..."

Het meisje naast me fluisterde naar mij.
"Hee psstt, jij bent nieuw niet?" Ze had mooi blond haar en bruine ogen.
"Eumh.. Ja, waarom?" Antwoordde ik op haar vraag.
"Gewoon, ik en mijn vriendin hadden je al daarstraks van het internaat gebouw naar het lokaal zien lopen."
"Ow dus jullie zitten mij te stalken?" Zei ik lachend
Ze lachte en kuiltjes kwamen te voorschrijf op haar wangen.
"Neen zo erg zijn we nu ook weer niet." Antwoordde ze daarna, "maar als wilt kunnen we je door de dag helpen, en je je lokalen tonen."
"Klinkt goed voor mij."

Daarna richte ze zich terug naar de leerkracht.
Na een halfuur ging de bel en pakte iedereen hun spullen om naar de volgende les te gaan. Aangezien ik geen idee had waar te gaan en het meisje naast mij het duidelijk wel wist volgde ik haar gewoon.

"Mijn naam is Tessa by the way." Zegt ze plots.
"Leo." Zei ik vriendelijk.
"Mmm, Leo..."
"Is er iets mis mee?"
"Neen, ik vind het een mooie naam." Zegt ze dan vriendelijk.
"You sure?" Vraag ik niet zeker.
"Jaja."

We kwamen aan een ander lokaal waar de rest van de klas binnen stapte. de leerkracht was al binnen en stelde zich voor als meneer vanpottelberg. Hij ging onze wiskunde leerkracht zijn voor de rest van het jaar. De rest van de dag ging zo voorbij en na enkele saaie kennismakingen met leerkrachten zat de dag erop en was ik blij om naar mijn kamer te kunnen gaan. Ik ben zoals je misschien kan zien niet de grootste fan van school. Dit komt doordat ik er altijd slecht in ben geweest. Toen ik 14 was werd ik gediagnoseerd met ADD. Voor de mensen die het niet weten het is een beetje zoals ADHD behalve dan zonder da H. die staat voor de hyperactieve kant. wat dus eigenlijk betekend dat ik iemand ben die zich niet kan concentreren en de hele tijd is afgeleid. Ik neem er dan ook pillen in maar die geven dan uiteindelijk enorm veel hoofdpijn. 

Eenmaal in mijn kamer gooide ik mijn tas op mijn bed en ging in mijn zetel. Na 15 minuten nutteloos te hebben gezeten, besloot ik om naar buiten te gaan en een beetje frisse lucht te nemen. Ik zag dat er een bos naast het internaat was en besloot om daar te gaan wandelen. Eenmaal in het bos werdt het donkerder, de bomen waren dicht op elkaar en de bladeren vormden hoog boven me een soort dak waar het zonlicht niet goed door kon. 

Na een een klein tijdje besloot ik terug te gaan. Plots zag ik iemand in het verte. Ik voelde mijn lichaam bevriezen. Ik wist niet echt of het toegestaan was om in dit bos te zijn. Ik bleef kijken naar de gestalte in de verte, hopend dat die me maar niet zag. Plots draaide de gestalte zich om en een paar blauwe ogen keken me recht aan. Van schrik zet ik een stap naar achter, maar een omgevallen tak zorgt ervoor dat ik achterover val. mijn hoofd raakte iets hard en alles begon wazig te worden.