Kırık Kalpli Ölüler

37 3 0
                                    

Soluk soluğa uyandım kabusumdan.Bu aralar bu kabuslar artmaya başlamıştı.Kabus görmeye alışıktım ama bu kadar sık ve neredeyse aynı olanları görmek beni korkutuyordu.Neyse dedim kendi kendime artık okula geç kalıyordum.Ah lanet okul...Dersleri umursamama rağmen hala gidiyordum çünkü kafamı dağıtıyordu.

Hızla yerimden kalktım tabiki yere kapaklanı verdim.Her sabah tekrarlanan bir rutin gibi benim için yataktan düşmek...Yerden kalktım ve banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım, aynadaki yansımama baktım.Pek birşey değişmemişti.Mor göz altları, kızarık gözler,bembeyaz bir ten ve sıradan siyah saçlar ancak en sevdiğim renk gözlerim;yeşil...Beyaz tenim beni bir vampir gibi gösteriyordu ki haksız değildi de.

Evet vampirdim aslında malezdim .Yani hem kurt hem vampir.Bundan birkaç ay önce Umutsuz,aldatılmış,terk edilmiş ve kimsesiz biri oluşumu kutlamak için içip karanlık bir sokakta yürüyordum sonra uyandığımda başka bir odadaydım.Ancak karşımda oturup bana bakan adamdan sonra bunu farketmiştim.

-Uyuyan güzelimiz de uyanmış. dedi Adam

-Ben neredeyim, en son sokakta yürüyordum ve burada uyandım

-Ah evet o sokak.Senin sarhoş bir şekilde yürüdüğün ve intihar ettiğin sokak.Bence hayat bu kadar ucuz olmamalıydı.Neyseki hayatını kurtardım küçük yaramaz kız.dedi

O an aklıma geldi.Ben intihar etmiştim.Evet yüksek dozda uyuşturucu kullanıp sarhoş olunca intihar etmiş sayılıyorduk dimi.Ama ben öldüysem nasıl burada olabilirdim ki.

-Evet küçük kız öldün ama buradasın ah siz ölümlüler hiç bunu hesaba katmassınız ki..Neyse şu an sana söyleyeceğim şey önemli.Bak bu bir şaka gibi gelsede ben bir vampirim ve seni o halde görünce dayanamadım ve seni de dönüştürdüm. dedi

O öyle söylerken bir yandan yanıma oturmuş ve sarılıyordu.Ama ben tepki veremiyordum.Tamam vampirleri severdim ve hatta gerçek olmalarını isterdim ancak sadece hayaldi bu.Vampir yoktu.Varsa bile şimdi bende mi vampirdim.Bbu çok saçma.Hayat benden neden bu kadar nefret ediyordu da bütün kötü şeyler bana oluyordu. Kurtulmak için herşeyi denemiştim.Yeni şehirler, yeni mekanlar, yeni sevgili...Ama hepsi bana birkaç gün mutluluk veriyordu çünkü herkes benden uzaklaşıyordu. Son çare uyuşturucuya başlamıştım.Uzun bir süre kullandım ama bu bana bir çözüm olamıyordu aksine daha pislik hissettiriyordu kendimi.Bırakmıştım ta ki düne kadar...Dün tekrar kullanmıştım. Adamın kulağıma fısıldamasıyle kendime geldim saçlarımı okşuyor ve hala sarılıyordu sanki beni anlıyor gibi.

-Şttt çok düşünme güzelim, hayat kötüdür.Ve sen bunları görebilecek kadar zeki ve akıllısın.Ben hep yanındayım.Sen hazır olana kadar bi daha bu konu açılmayacak. dedi.Sonra bir kez daha sarıldı dinlenmemi söyleyip odadan çıktı.

İşte buydu hikayemin melez olma kısmı.Sonradan ailemin kurtadamlara dayandığı ortaya çıkmiş ve bu sayede melez olmuştum.

Bordo rengi kot pantolonumu ve siyah kazağımı giydim.Her ne kadar vampirsem o kadar kurttum.Biraz üşüyebiliyordum ayrıca insanların anlamaması lazım.Salaklar dünyanın gerçek yüzünü göremeyecek kadar salak...Aşağı indim ve siyah topuklu botlarımı giydim çantamı da alıp evden çıktım.Siyah motoruma binip okulun bahçesinde park ettim.Yine herkesin bakışları bana dönmüştü.Ahh benden korkuyorladı her zamanki gibi.Dudağımda hafif bir tebessüm oluştu.Bu duyguyu sevmiştim ama her kesin benden uzak kalacağını anlayıca gülümsemem soldu.Bahçede yürürken birden durdum.Farklı bişey vardı.Farklı bir kişi veya kişiler.Bu güzeldi...Biraz oyun.Avcının avıyla oynaması gibi.Ve bu fikir gülümsememi bir anda canlandırdı. Biraz yürüdükten sonra bahçe kapısından giren 3 havalı çocuğu gördüm.Siyahlar içindelerdi ve "ben belayım" görünümü veriyorlardı.Ancak okulun geneli bir o gruba bir de bana bakıyorlardı. Onlar sadec bir grup havalı tipti ve belayı tatmak istiyorlarsa kesinlikle onlarla tanışmalıydım.Çünki Kayra asla ama asla oyunu başlamadan bitirmezdi...

Kırık Kalpli ÖlülerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin