Part 8
" လန်ကျန့်...လန်ကျန့် "
သူအခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း အရုပ်လေးကိုခေါ်လိုက်သည်
" ဟန်ကွမ်ကျွင်း...နတ်သားလေး လန်ကျန့် "
သူ့ဘယ်လိုခေါ်ခေါ်လှုပ်မလာတဲ့ အရုပ်ကလေး
" ကူစူးလန် တိမ်လွှာနန်းမြိုင်ကနတ်သားလေး လန်ဝမ့်ကျီး
ငါ့ကိုစကားပြောပါ "
အရုပ်လေးလှုပ်လာပြီး အိမ်ပြင်ကိုထွက်လာသည် Xiao Zhan ရယ်လိုက်ပြီး
" တော်သေးတာပေါ့ မင်းလှုပ်လာလို့ "
" ကူးစူးလန် ဟုတ်လား "
" အင်း ငါ့စာအုပ်ဖတ်လာပြီ မင်းကစိတ်ထားဖြူစင်တဲ့လူပဲ
ဖြောင့်မတ်တယ် ကြင်နာတက်တယ် "
" ပုံပြင်ဆိုတာပုံပြင်ထဲမှာပဲ ရှီတာပါ အဲ့ဒါကြောင့်
ငါ့ကိုပြန်ပို့ပေးပါ "
" ဘယ်ကိုလဲ "
" မင်းခေါ်လာတဲ့နေရာပေါ့ "
" ရှေးဟောင်းအရုပ်ဆိုင်ကိုလား ပြန်မပို့နိုင်ဘူး.."
လန်ကျန့်ဘာမှပြန်မပြောပဲသူ့ကိုကြည့်နေသည် ဝေ့ရင်းသူ့ပါးစပ်ကိုပြန်ရိုက်လာပြီး
" ဒီပါးစပ်ကအပြောမှားတာကြောင့် မင်းငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာပဲ သေသင့်တဲ့ပါးစပ် "
လန်ကျန့်ဘာမှမပြောပဲ သူ့ကိုကြည့်နေသည်
" ဒီမှာအရုပ်လေး ငါ့ရှင်းရှင်းလေးလေးပဲပြောတော့မယ် မင်းကငါကြောင့်အသက်ဝင်လာတယ်လေ မင်းကိုငါပိုင်တယ် ဘယ်မှပြန်မပို့နိုင်ဘူး "
သူ့တစ်ယောက်တည်းစကားတွေပြောနေပြီး အရုပ်လေးက သူ့ကိုဘာမှပြန်မပြောပေ တကယ်ပဲသူထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်ပြီး ရူးနေတာလား
" ဝေ့...လန်ကျန့်ငါ့ကိုစကားပြန်ပြောအုန်းလေ ငါတစ်ယောက်တည်းပြောနေရတာ အရူးကြီးကျနေတာပဲ "
လန်ကျန့်ဘာမှမပြောပဲ ငြိမ်နေပြန်သည်
" ကူးစူးသခင်လေးလန်ကျန့်က ဝေ့ရင်းအတွက်ဆို ဘာမဆိုလုပ်တယ် "
သူ့စကားကြောင့် လန်ကျန့်သူ့ကိုကြည့်လာပြီး
" မင်းကဝေ့ရင်းမဟုတ်တာ "
