Kendimi kendime şikâyet ettiğim günlerdeyim. Nasıl da yıpratıyorum kendimi, nasıl da değmeyecek insanlara değer verip değersiz oluyorum böyle.
Kopup giden düşüncelerimi sonuca bağlamaya çalışıyorum. Nerede hata yapıyorum diye düşünüyorum kendi açımdan. İç sesim yükseliyor gökyüzüne, "Sevmek, değer vermek hata degil." diyor usul usul.
O yüzden utanmıyorum defalarca yanılsam bile defalarca sevmekten. Yanaklarımın kızarması, ellerimin titremesi kadar masum bir şey olamaz.
Bir süre sonra yorulsam da, "Bir daha asla." desem de bir daha seviyorum, bir daha yeniliyorum hislerime. Ama ben buyum, değişemem. Kin tutamam insanlarla aramda, sadece çıkarlarım için insanları etrafımda tutacak kadar ucuz değilim. Ben mutlu olmak için seviyorum onları.
Sevmezsem, âşık olmazsam ne farkım kalır ki ölüden?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günaydın Sızım
RomanceGittiğinizde ardınızdan gelen birisi yoksa, siz zaten çoktan terk edilmişsinizdir...
